''ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Αστροφεγγιά

Διασκευή του μιθυστορήματος του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου

Κοινωνικό σίριαλ εποχής 26 επεισοδίων των 45 λεπτών

Πρεμιέρα στην ΕΡΤ την Τετάρτη 30 Απριλίου 1980

Παραγωγή του Μιχάλη Μαραγκάκη και του Διαγόρα Χρονόπουλου

Φωτογραφία του Δημήτρη Παπακωνσταντή και του Άρη Σταύρου

Μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη

Σενάριο του Βαγγέλη Γκούφα

Σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου

Ηθοποιοί Αντώνης Καφετζόπουλος (Άγγελος Γιαννούσης), Νόρα Βαλσάμη (Δάφνη), Νέλλη Αγγελίδου (Μάρθα), Γιώργος Κιμούλης (Νίκος Στεργίου), Μιμή Ντενίση (Τζένη), Σταύρος Ξενίδης (Θάνος), Μίνα Αδαμάκη (Λένα), Ρίτα Μουσούρη (Αριάδνη), Ελένη Κούρκουλα (Μαριορή), Αλήκη Αλεξανδράκη (Μαντάμ), Γιώργος Πετρόχειλος (Πετρόπουλος), Ράνια Οικονομίδου (Έρση), Γρηγόρης Βαλτινός (Αργύρης), Όλγα Τουρνάκη (Όλγα)

...Στην Αθήνα του 1918 ο επαρχιώτης φοιτητής Άγγελος Γιαννούσης, γιορτάζει την ανακωχή στο σπίτι του πλούσιου συμφοιτητή του Νίκου Στεργίου. Η ανακωχή γεμίζει ελπίδες για μια καλύτερη ζωή τις καρδιές όλων, αλλά η ψυχή του Άγγελου κατατρώγουν ο φθόνος για τα πλούτη του Νίκου, και η ζήλια γιατί φαίνεται πως η Δάδνη, η κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος προτιμά τον Νίκο. Περήφανος κι απόλυτος μέσα στη φτώχια του δεν έχει την ψευδαίσθηση μιας επερχόμενης ευτυχίας και τα γεγονότα τον δικαιώνουν. Ξεσπά νέεος πόλεμος και ο Άγγελος για μια ακόμη φορά θα δοκιμαστεί σκληρά στην πρώτη γραμμή του Μικρασιτικού μετώπου. Από τις πολλές κακουχίες θα πάθει φυματίωση και θα επιστρέψει με αναρρωτική στην Αθήνα όπου με πικρία θα δει τους άκαπνους και πλούσιους φίλους του οι οποίοι -που δεν κινδύνευσαν ούτε μια στιγμή- να απολαμβάνουν διάφορες ευεργετικές διατάξεις. Ταυτόχρονα η Δάφνη, εξακολουθεί να παραμένει γι 'αυτόν ένα άπιαστο όνειρο. Η πορεία τόσο η δική του όσο και των άλλων φίλων του με επαρχιώτικη καταγωγή είναι κοινή: Μιζέρια, φτώχια και ο θάνατος από φυματίωση σε κάποιο σανατόριο στο οποίο θα κλείσουν οριστικά τη ζωή τους...

Κοινωνική τοιχογραφία της Αθήνας του μεσοπολέμου και των χρόνων που η αστική τάξη επιβάλλει την κυριαρχία της στο πολιτικό προσκήνιο μέσα από τις παράλληλες ιστορίες μιας παρέας νέων με κοινά όνειρα, αλλά διαφορετική καταγωγή. Η διασκευή απέφυγε το πεσιμιστικό ρεαλιστικό ύφος και τα σοσιαλιστικά μηνύματα του βιβλίου, δίνοντας περισσότερο βάρος και έμφαση στην πικρία των ανολοκλήρωτων ονείρων και των χαμένων ελπίδων μιας ολόκληρης γενιάς.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998