Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

''ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Μέσα από το πλήθος
Κοινωνική σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ2 τη Κυριακή 8 Απριλίου 1984
Παραγωγή Άγγελος Σιδεράτος & Σία
Σενάριο των Γιώργου Αρμένη(8), Γιάννη Χρυσούλη(1) και Γιώργου Μανιώτη(1)
Σκηνοθεσία των Άγγελου Σιδεράτου και Ερμή Βελόπουλου
Ηθοποιοί Πέτρος Φυσσούν, Τάνια Σαββοπούλου, Γιάννης Βόγλης, Ανδρέας Φιλιππίδης, Γιώργος Νέζος, Σπύρος Ολύμπιος, Νίκος Κούρος, Κώστας Ρηγόπουλος
…Αυτοτελείς ιστορίες και γλυκόπικρες καθημερινές περιπέτειες ασήμαντων ανθρώπων….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

''Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η συνωμοσία
Διασκευή του βιβλίου του Β. Δέδε «Η δίκη των αεροπόρων»
Πολιτικό σίριαλ 12 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Παρασκευή 31 Μαρτίου 1989 Παραγωγή Λ.Α.Σ.
Σκηνικά της Έρσης Δρίνη
Μουσική της Ηλέκτρας Παπακώστα
Φωτογραφία του Πολ Κυρλίδη
Σενάριο του Αντώνη Σιμιτζή
Σκηνοθεσία του Μιχάλη Παπανικολάου
Ηθοποιοί Γιώργος Τσιτσόπουλος (Τομ Καραμεσίνης), Τάσος Χαλκιάς (Καραβίδης), Γιώργος Παρτσαλάκης, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Έλενα Τσαβαλιά, Νίκος Κούρος, Νίκος Δενδρινός, Άλκης Παναγιωτίδης, Χρήστος Αυθίνος, Έφη Μουρίκη, Αθηνά Τσιλύρα, Γιούλη Μπάρκα, Άννα Ιασωνίδου, Νίκος Γαροφάλου, Σωτήρης Χατζάκης, Δημήτρης Ζακυνθινός, Στέλιος Μάϊνας.
…Η συνωμοσία που εξυφάνθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες και την CIA σε βάρος δημοκρατικών αξιωματικών της πολεμικής αεροπορίας με κύριο στόχο τον απόλυτο έλεγχο της χώρας. Σίριαλ που προσεγγίζει τα γεγονότα της περιβόητης υπόθεσης της «Δίκης των αεροπόρων» η οποία συντάραξε το πανελλήνιο στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, με βάση νεότερα στοιχεία και ντοκουμέντα που αναφέρονται στο βιβλίο του Βασίλη Δέδε….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

''ΤΟ ΛΑΧΕΙΟ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Το λαχείο
Διασκευή ενός διηγήματος του Αχ. Θεοφίλου
Χιουμοριστική σειρά 6 επεισοδίων διάρκειας 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ2 τη Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 1984

Παραγωγή του Κώστα Τσώνου
Σενάριο των Νίκου Αλευρά και Μιράντας Ευδοκιμίδου
Σκηνοθεσία του Νίκου Αλευρά
Ηθοποιοί Θανάσης Παπαγεωργίου (Απόστολος), Δημήτρης Καμπερίδης, Χριστίνα Αυλιανού, Γιώργος Λουκάκης, Σπεράντζα Βρανά
…Ο Απόστολος ψάχνει να βρει το σακάκι που έχει πουλήσει και έχει στη τσέπη του ένα λαχείο που κερδίζει….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

''ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΥ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Ελισάβετ Μαρτινέγκου
Ιστορική βιογραφική σειρά 6 επεισοδίων διάρκειας 52 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 1987
Παραγωγή και σκηνοθεσία του Βαγγέλη Σερντάρη
Φωτογραφία του Γιάννη Βαργαρήγου
Σενάριο του Βαγγέλη Κατσάνη
Ηθοποιοί Χριστίνα Θεοδωροπούλου (Ελισάβετ Μαρτινέγκου), Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Χρήστος Δακτυλίδης, Τάκης Βουλαλάς, Ντόρα Βολανάκη, Νίκος Παπακωνσταντίνου, Βασίλης Βλάχος
….Η ζωή της πρώτης φεμινίστριας και πεζογράφου Ελισάβετ Μαρτινέγκου, βασισμένη στο προσωπικό της ημερολόγιο. Η Ελισάβετ, κόρη του αυταρχικού κόντε της Ζακύνθου, ζει μαζί με τη μητέρα της σα φυλακισμένες στο πατρικό αρχοντικό. Για να ξεφύγει από το ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον δέχεται να παντρευτεί τον Μαρτινέγκο, έναν άντρα πολλά χρόνια μεγαλύτερό της που της εξασφαλίζει ωστόσο μια άνετη ζωή. Αναπτύσσει μια αξιόλογη φεμινιστική δράση, αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα των γυναικών στη πατρίδα της, αλλά λίγα χρόνια αργότερα πεθαίνει στη διάρκεια της γέννας του παιδιού της. Όταν εκείνο θα μεγαλώσει, θα ανακαλύψει το προσωπικό της ημερολόγιο και μέσα από τις σελίδες του, θα ανασυνθέσει τη προσωπικότητα της μητέρας του….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Κ...'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Βίος και πολιτεία του Χαράλαμπου Κ…
Κοινωνική σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Τρίτη 17 Ιανουαρίου 1989
Παραγωγή του Παύλου Παρασχάκη
Σενάριο της Αντιγόνης Τασούλη
Σκηνοθεσία του Γιώργου Πετρίδη
Ηθοποιοί Βασίλης Διαμαντόπουλος (Χαράλαμπος Κ.), Τάνια Σαββοπούλου (Πόπη), Νίκος Παπαδόπουλος (Νάσος), Τάνια Τρύπη (Μαίρη), Μιράντα Μυράτ
Αυτοτελή επεισόδια με κεντρικό θέμα τα μέλη μιας μικροαστικής οικογένειας ενός συνταξιούχου του Δημοσίου, που με χίλιες δυο δυσκολίες προσπαθούν να τα «φέρουν βόλτα».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

MARCUS AURELIUS ANTONINUS - ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ

Μάρκος Αυρήλιος (121 - 180 μ.Χ.)
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος προερχόταν από οικογένεια γερουσιαστών ισπανικής καταγωγής. Υιοθετήθηκε από το θείο του και μετέπειτα αυτοκράτορα Αντώνιο τον Ευσεβή (Antonius Pius), ύστερα από υπόδειξη του αυτοκράτορα Αδριανού. Εκπαιδεύτηκε στην ελληνική και λατινική Ρητορική από τους Φρόντο και Ηρώδη Αττικό και ασχολήθηκε από το 146 με τη Φιλοσοφία. Έγινε ένας από τους επιφανέστερους στωϊκούς φιλοσόφους.
Για τη ζωή του και τη σκέψη του προκύπτουν πληροφορίες από το βιβλίο «Εις εαυτόν βιβλία» που συνέγραψε ο ίδιος στα ελληνικά και το οποίο περιέχει αποφθέγματα και αφορισμούς, με ευγένεια στην έκφραση, φυσικότητα στο ύφος και κλασική λιτότητα. Δίδασκε ως φιλόσοφος την πραότητα και την αγάπη, πέρασε όμως τη ζωή του, αφότου το 161 έγινε ο ίδιος αυτοκράτωρ, διαδεχθείς τον θείο του, σε πολέμους άλλοτε κατά των Αρμενίων και των Πάρθων και άλλοτε κατά των Μαρκομάνων και συχνότερα των Γερμανών. Οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις δεν τον εμπόδισαν επίσης να γίνει απεινής διώκτης των χριστιανών, θεωρώντας τους το μεγαλύτερο κίνδυνο για το ρωμαϊκό κράτος. Ταυτόχρονα όμως, ο απολογητής του Χριστιανισμού Τερτυλλιανός αποκαλεί στο βιβλίο του «Απολογητική» τον Μάρκο Αυρήλιο στις παραμονές του 3ου αιώνα «προστάτη των χριστιανών».
Καθιέρωσε ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, διεύρηνε τα δικαιώματα των σκλάβων, ίδρυσε ένα ταμείο για τα ορφανά παιδιά και περιόρισε τις βαναυσότητες στις δημόσιες μονομαχίες. Πέθανε στη Vindobona, σημερινή Βιένη, από την πανώλη.

ΑΠΟ ΤΟ http://sfrang.com/

EPHIALTES OF ATHENS - ΕΦΙΑΛΤΗΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Εφιάλτης ο Αθηναίος
Ο Εφιάλτης (- 461 π.Χ.), γιος του Σοφωνίδη, ήταν διαπρεπής πολιτικός στην αρχαία Αθήνα και μέντορας του Περικλή. Η βιογραφία του είναι ελάχιστα γνωστή, ωστόσο παραδίδεται πώς ήταν φτωχός, δίκαιος και αδιάφθορος. Ανήκε στην προοδευτική πολιτική παράταξη των δημοκρατικών, την αρχηγία της οποίας ανέλαβε μετά τον εξοστρακισμό του Θεμιστοκλή το 471 π.Χ., και αντιπολιτευόταν τον προβεβλημένο πολιτικό Κίμωνα, εκπρόσωπο της αριστοκρατικής παράταξης. Αγωνίστηκε για τον περιορισμό της εξουσίας του αριστοκρατικού σώματος του Αρείου Πάγου. Κυριότερη πηγή για τις μεταρρυθμίσεις του είναι η Αθηναίων πολιτεία του Αριστοτέλη.Ο Εφιάλτης ξεκίνησε δικαστικές διώξεις εναντίον μελών του Αρείου Πάγου επικρίνοντας τη διαφθορά τους και πέτυχε έτσι τη μείωση του γοήτρου του στην αθηναϊκή κοινωνία. Το 462/61 π.Χ. εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Κίμωνα στη Μεσσηνία κατά το Γ΄ Μεσσηνιακό Πόλεμο και πέτυχε να περάσει νόμο στην εκκλησία του δήμου, που αφαιρούσε πολλές εκτελεστικές και δικαστικές αρμοδιότητες από τον Άρειο Πάγο. Την επικράτηση της αντιλακωνικής δημοκρατικής παράταξης βοήθησε η αποτυχημένη, λόγω της Σπαρτιατικής καχυποψίας, εξέλιξη της αθηναϊκής βοήθειας προς τη Σπάρτη υπό την ηγεσία του Κίμωνα. Οι Σπαρτιάτες απέπεμψαν με προσβλητικό τρόπο από την Ιθώμη την αθηναϊκή δύναμη, που οι ίδιοι είχαν καλέσει για βοήθεια εναντίον των επαναστατημένων ειλώτων. Οι Αθηναίοι αντέδρασαν συμμαχώντας με το Άργος, τον προαιώνιο εχθρό της Σπάρτης, και στράφηκαν εναντίον του Κίμωνα, που είχε υποστηρίξει ένθερμα την αποστολή βοήθειας. Οι δημοκρατικοί, με τον Εφιάλτη και τον Περικλή, ανέκτησαν το κύρος τους στο δήμο και έστρεψαν την πόλη προς την πολιτική της σύγκρουσης με τη Σπάρτη και της ηγεμονίας επί των άλλων πόλεων στα πλαίσια της Αθηναϊκής Συμμαχίας.Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος που ψήφισε η εκκλησία του δήμου με πρωτοβουλία του Εφιάλτη:
Μετέφερε πολιτικές, ελεγκτικές και δικαστικές αρμοδιότητες του Αρείου Πάγου στην εκκλησία του δήμου, τη βουλή και τα λαϊκά δικαστήρια της Ηλιαίας. Ο Άρειος Πάγος διατήρησε μόνο τη δικαστική αρμοδιότητα για φόνους εκ προθέσεως, τραυματισμούς με σκοπό το φόνο, εμπρησμούς, δηλητηριάσεις και κοπές ιερών δέντρων, όταν και οι δύο διάδικοι ήταν Αθηναίοι πολίτες* Επιφόρτισε τη βουλή με το συντονισμό και την επίβλεψη των αρχών που εμπλέκονταν σε πράξεις διοικήσεως και την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων που ανέκυπταν στο διάστημα ανάμεσα σε δύο συνεδριάσεις του δήμου.* Μετέτρεψε τη σολώνεια Ηλιαία, που ως τότε
συνερχόταν ολόκληρη και πιθανόν ταυτιζόταν με την εκκλησία του δήμου, σε «δεξαμενή» 6000 κληρωμένων και ορκισμένων Αθηναίων άνω των 30 ετών, από την οποία λαμβάνονται στο εξής οι δικαστές για τα ηλιαστικά δικαστήρια.
Αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων ήταν να χάσει ο Άρειος Πάγος και τα τελευταία μέσα έμμεσης πολιτικής επιρροής, όπως π.χ. την καταδίκη φιλόδοξων αρχόντων μετά το τέλος της θητείας τους και τον αποκλεισμό τους από τον Άρειο Πάγο. Την αρμοδιότητα εκλογής αρχόντων και προβουλευτικής επεξεργασίας των ψηφισμάτων είχε αφαιρέσει από τον Άρειο Πάγο ήδη ο Σόλων. Έτσι, ο Άρειος Πάγος απώλεσε το ρόλο του ως υπέρτατης αρχής και φύλακα του αθηναϊκού πολιτεύματος. Το πολίτευμα της Αθήνας έκανε ακόμα ένα σημαντικό βήμα προς τον εκδημοκρατισμό.Όταν επέστρεψε ο Κίμων, προσπάθησε να αναστρέψει το νόμο, πράγμα που δεν κατόρθωσε. Αντιθέτως, οι αντίπαλοί του, λόγω της αποτυχημένης επιχείρησής του στη Μεσσηνία και της μεγάλης προσβολής που υπέστη το αθηναϊκό γόητρο εξαιτίας του, πέτυχαν να εξοστρακισθεί (461 π.Χ.). Έτσι, επικράτησαν τελικά οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, αλλά ο ίδιος ο Εφιάλτης δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από όργανα των αριστοκρατικών και τον ηγετικό ρόλο του στη δημοκρατική παράταξη της Αθήνας ανέλαβε ο Περικλής. Λόγω της επίσης σημαντικής προσφοράς του τελευταίου στην ανάδειξη της Αθήνας σε ηγέτιδα δύναμη στο Αιγαίο, αλλά και ευρύτερα στον ελληνικό κόσμο τον 5ο αι. π.Χ., πολλές μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη αποδόθηκαν εσφαλμένα στον Περικλή.Λίγα χρόνια μετά τις μεταρρυθμίσεις, το 458 π.Χ., διδάχθηκε η Ορέστεια του Αισχύλου, στην οποία ο Άρειος Πάγος προβάλλεται ως το ανώτατο, αδιάφθορο δικαστήριο που φυλάττει το δίκαιο του αίματος (Blutrecht) ως τη βάση κάθε δικαίου και πολιτειακής τάξης. Οι απόψεις σχετικά με την ιστορική ερμηνεία του φαινομένου διίστανται: Αποτελεί η Ορέστεια προσπάθεια καθησυχασμού των πολιτών για τις μεταρρυθμίσεις της δημοκρατικής παράταξης, προσπάθεια διάσωσης του γοήτρου του Αρείου Πάγου παρά τις μεταρρυθμίσεις ή απόπειρα αντίδρασης στις μεταρρυθμίσεις και προβολής του επιχειρήματος ότι ο Άρειος Πάγος είναι η βάση κάθε δικαίου
ΑΠΟ ΤΟ
www.istoria.exnet.gr

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

''Η ΠΑΡΕΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η παρέα
Κοινωνική σειρά 13 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΥΕΝΕΔ τη Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 1982
Παραγωγή του Κώστα Μεσάρη
Σενάριο του Βασίλη Μανουσάκη
Σκηνοθεσία του Κώστα Λυχναρά
Ηθοποιοί Νίκος Βερλέκης (Μάνος), Ρίκα Βαγιάνη (Τζούλια), Τάκης Βουλαλάς, Ιωάννα Γκαβάκου, Γιάννης Ευδαίμων.
Ο Μάνος, ένας νεαρός απόφοιτος της ιατρικής λίγο πριν αναχωρήσει για το αγροτικό του, αποφασίζει να παντρευτεί τη Τζούλια μια ανώριμη κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος. Ωστόσο λίγο πριν της ανακοινώσει την απόφασή του, μαθαίνει πως εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Άρη….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1067-1998

DRACON - ΔΡΑΚΩΝ

Δράκων
Ο Δράκων θεωρείται ο πρώτος νομοθέτης της Αθήνας, αν και οι έξι άρχοντες, οι επονομαζόμενοι Θεσμοθέται, νομοθετούσαν άγραφους νόμους από το 683 π.Χ.Στην αρχή του έκτου αιώνος, ήταν φανερό ότι η Αθήνα είχε ανάγκη από καινούργιους γραπτούς νόμους, γιατί η αριστοκρατία ερμήνευε τους νόμους σύμφωνα με τα συμφέροντα της. Έτσι οι Αθηναίοι ανέθεσαν στον Δράκοντα το 624 π.Χ., να νομοθετήσει γραπτούς νόμους.Ο Δράκων δεν άλλαξε το πολιτικό σύστημα. Οι νόμοι του γράφτηκαν πάνω σε μαρμάρινες πλάκες (621 π.Χ.), που ονομάζονταν Θεσμοί ή Διατάξεις και τοποθετήθηκαν στην Αγορά, όπου ο καθένας μπορούσε να τις διαβάσει. Οι νόμοι ήταν υπερβολικά αυστηροί σε μερικές περιπτώσεις, τιμωρώντας ελαφρά και σοβαρά αδικήματα με την ίδια ποινή. Ο Δράκων όμως έκανε διαχωρισμό μεταξύ του εκ προμελέτης φόνου και του εξ αμελείας. Άφησε στην δικαιοδοσία του Αρείου Πάγου την δίκη του εκ προμελέτης φόνου, και διόρισε πενήντα ένα δικαστές (εφέτες), οι οποίοι δίκαζαν τους εξ αμελείας φόνους. Επειδή οι νόμοι ήταν αυστηροί, αργότερα ο κόσμος έλεγε, ότι γράφτηκαν με αίμα. Σήμερα η λέξη "Δρακόντειος" σημαίνει μεγάλη αυστηρότητα. Αλλά οι γραπτοί νόμοι, αντί να βοηθήσουν τους φτωχούς, έγιναν όργανα στα χέρια των πλουσίων, να παίρνουν την περιουσία τους, να τους εκφοβίζουν και να τους καταπιέζουν. Ολόκληρη η Αττική έπεσε στα χέρια της αριστοκρατίας και οι άνθρωποι, εκείνοι που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους, πωλούντο σαν δούλοι. Υπήρχε τόση μεγάλη δυσαρέσκεια, ώστε πολλοί έφυγαν από την Αττική εκείνα τα χρόνια και μετανάστευσαν. Αργότερα οι Αθηναίοι αναφέρονταν στον Δράκοντα με σεβασμό, πιστεύοντας ότι ο δημιουργός των νόμων αυτών ήταν σοφός και δεν καταπίεσε τους κατατρεγμένους, ανακουφίζοντας την αθλιότητα των ανθρώπων, όσον ήταν δυνατόν περισσότερο.
ΑΠΟ ΤΟ http://www.sikyon.com

PIOTR TCHAIKOVSKY - ΠΙΟΤΡ ΤΣΑΙΚΟΦΣΚΙ

Πιότρ Τσαϊκόφσκι
Ο Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι (7 Μαΐου, 1840 – 6 Νοεμβρίου, 1893 (Γρηγ. Ημ.)/ 25 Απριλίου, 1840 – 25 Οκτωβρίου, 1893 (Ιουλ. Ημ.)) ήταν ρώσος συνθέτης της ρομαντικής εποχής. Γεννημένος σε μία ρώσικη επαρχία, ο Τσαϊκόφσκι ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Αγαπούσε πολύ την μητέρα του και επηρεάστηκε βαθειά στα 14 χρόνια του, οταν αυτή πέθανε από χολέρα.
Ο Τσαϊκόφσκι γεννήθηκε στο Βότκινσκ, από πατέρα Ρώσο και μητέρα Γαλλίδα. Σε ηλικία 10 ετών έγραψε την πρώτη του μουσική σύνθεση, αλλά η εξαιρετική του κλίση φανερώθηκε πολύ αργότερα. Μετά τις σπουδές του στη Νομική σχολή, διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1860 και τον επόμενο χρόνο άρχισε να μελετά αρμονία και αντίστιξη. Το 1862 γράφτηκε στο Ωδείο της Πετρούπολης και ένα χρόνο αργότερα παραιτήθηκε από την εργασία του για να αφοσιωθεί στη μουσική. Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε πολλά μουσικά έργα, όπως τον Καρυοθραύστη και τη Λίμνη των Κύκνων.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Νικόλαος Ανδριακόπουλος
Ο Νικόλαος Ανδριακόπουλος σε ηλικία 15 χρονών γράφτηκε στον Παναχαϊκό Γυμναστικό Σύλλογο, απ'όπου και διαγράφηκε λίγα χρόνια αργότερα. Αποχώρησε και μαζί με άλλους αθλητές και ίδρυσε την ΓΕ Πατρών, πριν τους ολυμπιακούς αγώνες είχε επιστρέψει στον Παναχαϊκό . Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι δυο σύλλογοι συγχωνεύτηκαν το 1923 σε Παναχαϊκή Γ.E.. Η μεγάλη μυϊκή του δύναμη οδήγησε τον Ανδριακόπουλο σε πολλές μεγάλες επιτυχίες.
Το 1896 συμμετείχε σαν φίλαθλος στην πρώτη Ολυμπιάδα της Αθήνας, καθότι ο Παναχαϊκός είχε αποχωρήσει από τούς Αγώνες. Αναδείχτηκε πρώτος ολυμπιονίκης στην Αναρρίχηση επι κάλω στις 29 Μαρτίου 1896 με χρόνο 23.4. Στον αγώνα συμμετείχαν δύο Έλληνες και 10 ξένοι αθλητές. Παράλληλα κατέκτησε ένα αργυρό μετάλλιο με την γυμναστική ομάδα του Πανελληνίου Γ.Σ.. Όταν επέστρεψε στην Πάτρα στις 5 Απριλίου, έτυχε πρωτοφανούς υποδοχής: Όλα τα καταστήματα και τα μπαλκόνια ήταν σημαιοστολισμένα. Όταν το τρένο έφτασε στην αποβάθρα, είχαν παραταχθεί δεξιά και αριστερά οι αθλητές του Παναχαϊκού και της ΓΕ Πατρών καθώς και μια μπάντα. Κάτω από τις επευφημίες και τις
ζητωκραυγές των Πατρινών σηκώθηκε στα χέρια από φίλους του, οι οποίοι των μετέφεραν στην Πλατεία Γεωργίου Α'. Εκεί τιμήθηκε με μετάλλια και επαίνους από τους φορείς και από τα δυο αθλητικά σωματεία της πόλης. Την άλλη μέρα ανακοινώθηκε ότι κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών έχασε το μετάλλιο του, το οποίο όμως βρήκε κάποιος φοιτητής από την Ναύπακτο και του το επέστρεψε μετά από έναν μήνα.
Μετά τους αγώνες δεν ξανασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Φοίτησε στην νομική, άσκησε για λίγα χρόνια την δικηγορία και στη συνέχεια έγινε συμβολαιογράφος. Το 1906 μάλιστα εξέδωσε το βιβλίο "Πραγματεία περί γάμου".
Επίσης κατέκτησε νίκες και στους Β΄ Εσωτερικοί Αγώνες Πανχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου...
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

SOLON - ΣΟΛΩΝ

Σόλων
Ο Σόλων (περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
Βιογραφία

Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Εξηκεστίδης· αυτός φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιού του. Όταν ο Σόλων έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών. Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του.
Ποιητής:
Την εμπιστοσύνη του λαού την κέρδισε πρώτα με το ποιητικό του έργο. Ο Σόλων υπήρξε και ελεγειακός ποιητής. Έγραψε ελεγεία με τίτλο "Σαλαμίς", στην οποία προτρέπει τους Αθηναίους να ανακτήσουν το αγαπημένο τους νησί. Από την ελεγεία αυτή σώζονται μόνο οκτώ στίχοι. Ο Σόλων έγραψε επίσης πολιτικές ελεγείες, από τις οποίες έχουμε μεγαλύτερα αποσπάσματα. Σε αυτές εκφράζει τα πολιτικά του φρονήματα και αντανακλά τη φιλοπατρία του και την αγάπη του προς τη δικαιοσύνη. Οι ελεγείες του ονομάστηκαν "γνωμικές", επειδή περιέχουν πολλές γνώμες. Με τους φλογερούς του στίχους επηρέασε την αθηναϊκή κοινή γνώμη, συμβουλεύοντας, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντας τους Αθηναίους. Στα ποιήματά του έκανε τη διαπίστωση ότι η κακοδαιμονία της πόλης και οι φιλονικίες οφείλονται στον αγώνα των τάξεων και υποσχόταν τη θεραπεία του κακού. Γι' αυτό οι Αθηναίοι τον επέλεξαν ως νομοθέτη, για να αποκαταστήσει την ειρήνη με τη μεταβολή των θεσμών.
Νομοθέτης:
Προφανώς λόγω οξύτατων, αλλά άγνωστων στις λεπτομέρειές τους κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων ο Σόλων κλήθηκε το 594/3 π.Χ. με έκτακτη διαδικασία να νομοθετήσει και για το έργο αυτό εξοπλίστηκε με έκτακτες εξουσίες. Εκείνο το έτος εξελέγη άρχων από το δήμο της Αθήνας και όχι από τον Άρειο Πάγο, όπως προέβλεπε το αθηναϊκό πολίτευμα της εποχής. Του δόθηκαν οι έκτακτες εξουσίες του διαλλακτού, δηλ. του μεσολαβητή, του συμφιλιωτή, και του νομοθέτου, τις οποίες διατήρησε και μετά το τέλος της ετήσιας αρχοντείας του. Οι νόμοι που θέσπισε δημοσιεύτηκαν ίσως το 592/1 π.Χ.Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά και αντικατοπτρίζουν το μέγεθος της κρίσης που κλήθηκαν να θεραπεύσουν. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας. Αποσκοπούσαν στην παύση της εξάρτησης των ακτημόνων από την αγροτική οικονομία, καθώς και στην ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας για την απορρόφηση αυτών των ακτημόνων, τους οποίους ο Σόλων προσπάθησε και ως ένα βαθμό κατάφερε να προφυλάξει από την πλήρη εξαθλίωση. Με τα μέτρα του ενισχύθηκαν οι μικρομεσαίοι αγρότες, αλλά και όσοι ασκούσαν κάποιο επάγγελμα εκτός της γεωργίας. Απαλείφθηκαν τα στεγανά της καταγωγής, που εμπόδιζαν αυτούς που πλούτιζαν από κάποιο επάγγελμα να ανέλθουν σε ανώτερες κοινωνικές τάξεις, να γίνουν πολίτες και να αναλάβουν αξιώματα. Το πολίτευμα της Αθήνας παρέμεινε ωστόσο και μετά τις μεταρρυθμίσεις τιμοκρατικό, βασισμένο στην κοινωνική διαστρωμάτωση και στη νομή της εξουσίας από τους πολίτες ανάλογα με τον εισόδημά τους, αν και το εισόδημα αυτό μπορούσε στο εξής να προέρχεται από πολλές διαφορετικές δραστηριότητες και όχι μόνο από την καλλιέργεια της γης. Επιδίωξη του Σόλωνα ήταν τέλος να καταστούν όλοι οι πολίτες συνυπεύθυνοι για την τήρηση των νόμων και την καταστολή παρανομιών. Ιδανικό του ήταν η ευνομία.Το νομοθετικό έργο του Σόλωνα περιλάμβανε πρώτα μέτρα επανόρθωσης της υπάρχουσας κατάστασης, πολιτειακές μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν στο πολιτικό σώμα, στη λαϊκή κυριαρχία και στα δικαστήρια, καθώς και νομοθετήματα σε συγκεκριμένους τομείς.

''ΘΡΙΛΕΡ ΛΟΙΠΟΝ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Θρίλερ λοιπόν
Σατιρική σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 1988
Παραγωγή του Θανάση Θεολόγη
Σενάριο του Γιώργου Μανιώτη
Σκηνοθεσία του Μιχάλη Παπανικολάου
Ηθοποιοί Πηνελόπη Πιτσούλη, Ανδρέας Μπάρκουλης, Τάκης Βουλαλάς, Σωτήτης Χατζάκης, Θανάσης Θεολόγης, Πωλίνα Γκιωνάκη, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Γιώργος Τζώρτζης, Λυδία Λένωση
…Αυτοτελείς σατιρικές ιστορίες που παρωδούν και προσεγγίζουν θέματα κι αινίγματα της απλής καθημερινής ζωής, με τη τεχνική του θρίλερ…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

GENNADIUS LIBRARY - ΓΕΝΝΑΔΕΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη είναι μία από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες της Ελλάδας και αποτελεί σήμερα βιβλιοθήκη της Αμερικάνικης Σχολής Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα.
Οι συλλογές της καλύπτουν θέματα σχετικά με τη γλώσσα, τη λογοτεχνία, τις τέχνες, την ιστορία, την αρχαιολογία και τη φιλοσοφία. Ακόμα διαθέτει τα προσωπικά αρχεία γνωστών πολιτικών. Συνολικά οι συλλογές αυτές ξεπερνούν τους 100.000 τόμους και συνεχίζουν να αυξάνονται. Στεγάζεται σε ένα μαρμάρινο κτίριο στις πλαγιές του Λυκαβηττού στην οδό Σουηδίας 61 (πρώην Σπευσίπου), κοντά στον Ευαγγελισμό.
Oνομάστηκε «Γεννάδειον» για να τιμηθεί η μνήμη του Γεωργίου Γενναδίου (1786-1854), μαγάλου Δασκάλου του Γένους και πατέρα του ιδρυτή της Ιωάννη Γεννάδιου (1844-1932) διπλωμάτη, λόγιου και βιβλιόφιλου.
Η Βιβλιοθήκη ξεκίνησε από την προσωπική συλλογή του δωρητή, που τη στιγμή της δωρεάς έφτανε τους 26.000 τόμους, την οποία το 1922 πρόσφερε στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα με τον όρο να στεγαστεί χωριστά και να είναι ανοιχτή και προσιτή για όλους τους επιστήμονες όλων των εθνών. Την ανοικοδόμηση του κτιρίου ανέλαβε το αμερικανικό Καρνέγιο Ίδρυμα (ίδρυμα Carnegie) στο χώρο που βρίσκεται σήμερα και που παραχώρησε η Ελληνική Κυβέρνηση. Το όλο οικοδομικό συγκρότημα που είναι αρχαϊκού ρυθμού στοίχισε περί τα τότε 300.000 δολλάρια (1925). Τα εγκαίνια της Βιβλιοθήκης έγιναν στις 23 Απριλίου του 1926 από τον Ιωάννη Γεννάδιο και τη γυναίκα του, όπου και άρχισε η λειτουργία της.
Εκτός της μεγάλης συλλογής του Γενναδίου περιλαμβάνεται και η μεγάλη συλλογή του Χρήστου Ανδρούτσου. Οι παλαιές αυτές συλλογές περιλαμβάνουν ελληνικά έργα από της εποχής του Βυζαντίου, σειρές έργων περιηγητών που είχαν επισκεφθεί επί Τουρκοκρατίας τον Ελλαδικό χώρο και άλλα πολλά εκείνης της εποχής που υπερβαίνουν τους 5.000 τόμους. Πολλά δε εξ αυτών είναι τα αρχέτυπα και γενικά πολύ σπάνιες εκδόσεις. Επίσης πολύ μεγάλος είναι ο αριθμός χειρογράφων ελληνικών, ενετικών και μουσουλμανικών με έξοχες μικρογραφίες. Πρώτος διευθυντής της Γενναδείου Βιβλιοθήκης ήταν ο Σίρλεϋ Χάουαρντ Γουέμπερ (Sirley Howard Weber) και Επιμελήτρια η Ευριδίκη Δημητρακοπούλου. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί για τις εντατικές ενέργειες που έκανε ο τότε καθηγητής και Υπουργός Παιδείας και Δικαιοσύνης Ι. Πολυγένης προκειμένου να ευοδώσει η μεγάλη αυτή δωρεά.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ARMENIAN GENOCIDE - Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Γενοκτονία των Αρμενίων
Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εντολές για εκκαθαρίσεις Αρμενίων είχαν δοθεί νωρίτερα από το Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (1894-96) ωστόσο η κύρια ευθύνη για τις πλέον εκτεταμένες σφαγές τους αποδίδεται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν.
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού. Μέχρι το 2009, 21 κράτη είχαν αναγνωρίσει επισήμως τα γεγονότα ως γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Διεθνής Ένωση Μελετητών για τη Γενοκτονία (International Association of Genocide Scholars).
Η Γενοκτονία
των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

Γεώργιος Καραϊσκάκης
Ο Καραϊσκάκης είναι η πιο καταπληκτική, ίσως και η πιο δραματική μορφή από τους αγωνιστές του '21 Περίφημος κλέφτης του Κατσαντώνη, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης.Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας από "καλογριά" του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, τη Ζωή Ντιμισκή. Η μάνα του κατάγονταν από το χωριό Σκουλικαριά της ʼρτας, παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη Μαυροματιανό και πολύ νωρίς έμεινε χήρα. Λέγεται πως ο πατέρας του ήταν ο αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραϊσκος. Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα "Ο γιος της Καλογριάς".Ο Καραϊσκάκης πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια ενός σαρακατσάνου τσέλιγκα γιατί μόλις έγινε οκτώ χρονών πέθανε η μάνα του κι έτσι μεγάλωσε ανάμεσα στους ξένους τρώγοντας "ξύλο και μπομπότα", πότε στο Μαυρομμάτι και πότε στη Γράλιστα και Λεοντίτο. Από μικρός κατατάχτηκε στα αρματολίτικα σώματα των Αγράφων, όπου ξεχώρισε για την παλικαριά και την εξυπνάδα του. Διετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη και ήταν ένας από τους τρεις που πυροβόλησαν και σκότωσαν το Βεληγκέκα. Αναμείχθηκε στους πολέμους του Αλή Πασά των Ιωαννίνων άλλοτε ως σύμμαχος και άλλοτε ως αντίπαλος. Αντιπροσώπευσε τα ʼγραφα σε σύσκεψη μυημένων στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 1821. Δεν πήρε μέρος στα πρώτα χρόνια της επανάστασης γιατί η Διοίκηση και κυρίως ο Μαυροκορδάτος τον υποψιάζονταν πως ήταν σε συνεννόηση με τους Τούρκους. Η διαμάχη εξάλλου ανάμεσα στους προύχοντες και τους οπλαρχηγούς οδήγησε και τα δυο μέρη πολλές φορές σε ακρότητες. Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, η δε γενναιότητά του καθώς και τα χωρατά του έμειναν στην ιστορία.Μετά την πτώση του Μεσολογγίου (1826 μ.Χ.) έγινε Αρχιστράτηγος της Στερεάς κι άρχισε τις επιχειρήσεις εναντίον του Κιουταχή που τον νίκησε στην Αράχωβα, στο Δίστομο, στη Δόμβραινα και αλλού, εφαρμόζοντας με επιτυχία τον ανταρτοπόλεμο και καταστρέφοντας τις εφοδιοπομπές του εχθρού. Ιδιαίτερα η νίκη στην Αράχωβα το Νοέμβριο του 1826 είχε τεράστια απήχηση και πολύ μεγάλη σημασία για την επανάσταση που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε ότι σχεδόν είχε σβήσει.Στη συνέχεια όμως η Κυβέρνηση έκαμε το λάθος να αναθέσει την Αρχιστρατηγία του Αγώνα στον ʼγγλο Τσόρτς, που δεν γνώριζε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα. Επεδίωκε κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του Κιουταχή που πολιορκούσε την Ακρόπολη στην Αθήνα, ενώ ο Καραϊσκάκης ζητούσε αποκλεισμό των Τούρκων από στεριά και θάλασσα για να αναγκαστούν να υποχωρήσουν. Οι ισχυρές επαναστατικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην περιοχή με αρχηγό τον ΚαραΙσκάκη περίμεναν εντολές για να κινηθούν ανάλογα. Στις 22 Απριλίου 1827 έγινε μια μικροσυμπλοκή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην περιοχή του σημερινού Νέου Φαλήρου και ο Καραϊσκάκης που ήταν άρρωστος άσχημα, βγήκε από τη σκηνή του να την σταματήσει, γιατί ήταν απρογραμμάτιστη. Μια σφαίρα όμως που κανείς δεν έμαθε ποτέ από που προερχόταν, τον χτύπησε θανάσιμα και πέθανε την επόμενη 23 Απριλίου ημέρα της ονομαστικής του γιορτής. Ο θάνατος του "Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης", όπως χαρακτήρισε τον Καραϊσκάκη ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, είχε συγκλονιστική απήχηση και βύθισε στο πένθος όλους τους Έλληνες. Ιδιαίτερα το στράτευμα, δίχως τον αρχηγό του αλλά και χωρίς ηθικό, αναγκασμένο να υπακούει στον ʼγγλο ναύαρχο Κόχραν μια μέρα αργότερα έπαθε πανωλεθρία στο Φάληρο και ολοκληρώθηκε έτσι η συμφορά μετά το χαμό του Καραϊσκάκη.
ΑΠΟ ΤΟ http://www.evrytan.gr
/

SAINT GEORGE - ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Άγιος Γεώργιος
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ανάμεσα στο 275 και στο 285 και θανατώθηκε το 296 ή το 303 μ.Χ.
Οι γονείς του Αγίου Γεωργίου ήταν χριστιανοί, ο πατέρας του είχε ελληνική καταγωγή και ήταν από την Καππαδοκία και η μητέρα του ήταν από την Παλαιστίνη. Όταν ήταν 10 ετών πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του τον πήρε στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης όπου τον μεγάλωσε και τον μόρφωσε.
Στην ηλικία των 18 ετών, κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό στη Νικομήδεια. Διακρίθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ο Άγιος Γεώργιος και πήρε τον βαθμό του χιλίαρχου. Αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε διοικητή με τον τίτλο του κόμη. Ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται τροπαιοφόρος για την ανδρεία του και για τον ηρωϊσμό του στις μάχες.
Ο Διοκλητιανός, αφού αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές στράφηκε στην αναδιοργάνωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αποφάσισε ότι οι υπήκοοί του θα πρέπει να τον λατρεύουν ως θεό και ξεκίνησε διωγμούς κατά των Χριστιανών. Έκλεισε τους χριστιανικούς ναούς, εξόρισε ή βασάνισε και οδήγησε στο μαρτύριο Χριστιανούς που δεν πρόδιδαν την πίστη τους, απομάκρυνε από τον στρατό και τις υπηρεσίες τους Χριστιανούς.Έκανε τρεις συνελεύσεις για να οργανώσει τους διωγμούς, στις οποίες μπορούσαν να είναι παρόντες οι αξιωματούχοι. Ο Άγιος Γεώργιος πήρε το λόγο, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και πήρε θέση ενάντια στο διωγμό των Χριστιανών. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε και διέταξε τη σύλληψη του Αγίου Γεωργίου.
Στην φυλακή βασανίστηκε για την πίστη του και υπέμεινε τους πόνους με προσευχή. Αρχικά τον έδεσαν ξαπλωμένο ανάσκελα και έβαλαν επάνω του έναν μεγάλο βαρύ λίθο.Στη συνέχεια τον έδεσαν στον τροχό, που είχε περιστρεφόμενα μαχαίρια που έκοβαν τις σάρκες. Ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο και τα τραύματά του θεραπεύτηκαν. Όταν αυτό έγινε γνωστό, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος παρουσιάστηκαν στον Διοκλητιανό μαζί με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, με αποτέλεσμα ο Διοκλητιανός να διατάξει την θανάτωσή τους. Η μνήμη τους τιμάται στις 23 Απριλίου.
Ο Διοκλητιανός διέταξε τότε να φτιάξουν μια στέρνα, να τη γεμίσουν με ασβέστη και να κλείσουν εκεί τον Άγιο Γεώργιο για τρεις ημέρες. Όταν άνοιξαν την στέρνα, αντί να βρουν το σώμα του Αγίου καμένο και διαλυμένο, τον βρήκαν όρθιο να προσεύχεται. Ο λαός αναγνώρισε το θαύμα κι έλεγε ότι είναι μεγάλος ο Θεός του Γεωργίου, αλλά ο αυτοκράτορας θεώρησε ότι ήταν κάποιου είδους μαγεία. Ο Άγιος Γεώργιος του απάντησε ότι αυτό δεν ήταν μαγεία ή αγυρτεία, αλλά αποτέλεσμα της θείας χάρης και ο Διοκλητιανός διέταξε να πυρακτώσουν μεγάλα σιδερένια παπούτσια και υποχρέωσαν τον Άγιο να περπατήσει φορώντας τα. Ο Άγιος Γεώργιος περπατούσε και προσευχόταν χωρίς να παθαίνει τίποτα.
Βλέποντας τα νέα θαύματα του Αγίου, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός συνέχισε να πιστεύει ότι ήταν αποτέλεσμα μαγείας και κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο. Αυτός έφερε δύο αγγεία με ισχυρά δηλητήρια και ο αυτοκράτορας διέταξε τον Γεώργιο να τα πιει. Ο Άγιος έκανε την προσευχή του, ήπιε τα δηλητήρια και δεν έπαθε τίποτα. Τότε ο Αθανάσιος γονάτισε μπροστά στον Άγιο Γεώργιο και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, και θανατώθηκε από τον Διοκλητιανό. Η μνήμη του μάρτυρα Αθανασίου του από μάγων, τιμάται στις 23 Απριλίου.Η Αλεξάνδρα, σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της, πίστεψαν στον Χριστό, φυλακίστηκαν από τον Διοκλητιανό και θανατώθηκαν την επομένη. Η μνήμη της βασίλισας Αλεξάνδρας και των υπηρετών της Απολλώ, Ισαακίου και Κοδράτου, που πίστεψαν στον Χριστό και θανατώθηκαν από τον Διοκλητιανό, τιμάται στις 21 Απριλίου.
Ο Άγιος Γεώργιος είδε ενύπνιο, ότι σύντομα θα πάρει τον στέφανο του μαρτυρίου. Το ξημέρωμα οι στρατιώτες τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό. Ο αυτοκράτορας του ζήτησε να θυσιάσει στον βωμό του Απόλλωνα. Ο Άγιος μπήκε στον ναό του Απόλλωνα, έκανε το σχήμα του σταυρού και τότε το είδωλο του Απόλλωνα έπεσε και κομματιάστηκε. Ο Διοκλητιανός καταδίκασε τον Άγιο σε θάνατο δια αποκεφαλισμού.
Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης, από τον πιστό του υπηρέτη, Άγιο Πασικράτη. Εκεί, μετά το διάταγμα ανεξιθρησκείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι Χριστιανοί ανέγειραν μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, όπου και κατέθεσαν τα ιερά του λείψανα.
Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου τιμάται στις 23 Απριλίου, αλλά αν η εορτή του πέσει μέσα στη Σαρακοστή, μετατίθεται στην Δευτέρα του Πάσχα.Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
Απολυτίκιο Αγίου Γεωργίου
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
ΑΠΟ ΤΟ
http://www.matia.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Κωνσταντίνος Καραμανλής
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, γιος του δάσκαλου Γεωργίου Καραμανλή (1880 -1932) και της Φωτεινής Δόλογλου (1888 -1940), γεννήθηκε στα 1907 στο χωριό Πρώτη Σερρών (παλιά ονομασία Κιούπκιόϊ). Στα 1918, ο πατέρας του συνελήφθη από τους Βουλγάρους και κρατήθηκε αιχμάλωτος.
Στα 1919 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στο διτάξιο γυμνάσιο της Ν. Ζίχνης και στα 1920 πηγαίνει στο κανονικό γυμνάσιο στα Σέρρας. Στα 1923 κατεβαίνει στην Αθήνα για να τελειώσει εκεί το γυμνάσιο και γράφεται στο ιδιωτικό οικοτροφείο "Λύκειο Μεγαρέως" για να συνεχίσει στο 8ο της Κυψέλης, απ' όπου παίρνει το απολυτήριό του.
Στα 1925 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μπαίνει στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και στα 1929 θα πάρει το πτυχίο του με άριστα! Δύο χρόνια πιο μπροστά (1927) είχε πάρει αναβολή από το στράτευμα και στη διάρκεια των δύο επομένων (1928 -29) δούλεψε σαν ασφαλιστικός πράκτορας. Στα 1930, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατατάσσεται στο 19ο Σύνταγμα πεζικού στα Σέρρας, απ' όπου και ύστερα από θητεία τεσσάρων μηνών απολύεται σαν προστάτης με "άριστη διαγωγή" και ανοίγει δικηγορικό γραφείο στα Σέρρας. Στα 1932, ζητάει από τον πατέρα του να πολιτευθεί: "Θα ήθελα να αφιερωθώ στους ανθρώπους του λαού μου, γι' αυτούς και δια μέσου αυτών θα ήθελα να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό", φέρεται να δηλώνει στις αντιρρήσεις του πατέρα του που με τίποτα δε θέλει να μπει το "χτικιό" της πολιτικής μέσα στην οικογένειά του. Την ίδια χρονιά (1932) ο Γεώργιος Καραμανλής πεθαίνει από τύφο. Ύστερα από το "Kίνημα του '35" (στη διάρκεια του οποίου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συλλαμβάνεται για δύο εβδομάδες μαζί με άλλα στελέχη του Λαϊκού κόμματος από τους κινηματίες), θα πάρει μέρος στις εκλογές του Ιουνίου και θα εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών. Τον Ιανουάριο του 1936 στην Ελλάδα ξαναγίνονται εκλογές και o Καραμανλής έρχεται πρώτος σε ψήφους. H Δικτατορία της 4ης Αυγούστου διακόπτει την εξέλιξη της πολιτικής καριέρας του νεαρού βουλευτή ενώ την ίδια χρονιά πεθαίνει και η μητέρα του Φωτεινή. Στις 23.3.41, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γράφεται στον δικηγορικό σύλλογο της Αθήνας και γίνεται μέλος μιας ομάδας από γνωστούς επιστήμονες (Κ. Τσάτσος, Ξ.. Ζολώτας, Αγγ. Αγγελόπουλος, Γρ. Κασιμάτης). Τον Ιούλιο του 1944 και ύστερα από περιπετειώδες ταξίδι, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φθάνει στην Αλεξάνδρεια, απ' όπου σε λίγες μέρες ξαναγυρίζει στην ελεύθερη πλέον Αθήνα. Στα 1946 γίνονται οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές και ο Κ. Καραμανλής σαρώνει στην κυριολεξία και βγαίνει πρώτος βουλευτής στα Σέρρας. Στη συνέχεια γίνεται μέλος μιας διακομματικής επιτροπής στην Αμερική υπό τον Σοφοκλή Βενιζέλο, ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο Παναγής Τσαλδάρης θα τον χρήσει υπουργό εργασίας σε ηλικία 39 χρόνων. Ανάμεσα στα χρόνια 1948 -1950 θα διατελέσει άλλες δύο φορές υπουργός, τη μία μεταφορών και την άλλη Προνοίας και στα 1950 υπουργός της Εθνικής Άμυνας.
Στα 1951 προσχωρεί στο κόμμα του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και στα 1952 παντρεύεται την ανεψιά του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, την Αμαλία. Στα χρόνια 1950 -1952 ο Κ. Καραμανλής γίνεται υπουργός Δημοσίων έργων και για ένα μικρό διάστημα υπουργός Μεταφορών. Στα 1955 και ύστερα από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γίνεται πρωθυπουργός σε ηλικία 48 χρόνων και την επόμενη χρονιά ιδρύει δικό του κόμμα, την ΕΡΕ, κάνει εκλογές και παρά το γεγονός ότι το ποσοστό του κόμματός του είναι 47,38% και της «Δημοκρατικής Ένωσης» 48,15%, η ΕΡΕ κερδίζει 165 έδρες και σχηματίζει κυβέρνηση!
Την επόμενη χρονιά στην Ελλάδα ξαναγίνονται εκλογές, που αυτή τη φορά τις κερδίζει η ΕΡΕ με ποσοστό 41,11% και 171 έδρες.
1961: Η ΕΡΕ σχηματίζει και πάλι κυβέρνηση με ποσοστό 50,8% (176 έδρες). Το καλοκαίρι του 1963 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτείται και στις εκλογές του φθινοπώρου (3 Νοεμβρίου) η ΕΡΕ χάνει από την Ένωση Κέντρου. Στην συνέχεια θα εγκαταλείψει την Ελλάδα και θα πάει στο Παρίσι όπου τον βρίσκει η Δικτατορία της 21ης Απριλίου. Και φυσικά τον βρίσκει αντίθετο!
Με την πτώση της Χούντας η "Λύση Καραμανλή" προσφέρεται σαν η πλέον ιδανική για την τότε πολιτική κατάσταση της χώρας. Δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 24ης Ιουλίου 1974 θα φθάσει στην Αθήνα και θα γίνει δεκτός με ένα πραγματικά φρενιασμένο παραλήρημα. Από εχθρούς και φίλους αναγνωρίζεται σαν ένας «άλλος» Καραμανλής, που νομιμοποιεί το Κ.Κ.Ε., οργανώνει την επαναλειτουργία των κομμάτων και προετοιμάζει τις εκλογές. Μερικούς μήνες αργότερα (30.9.74) ιδρύει τη «Νέα Δημοκρατία» και στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς κερδίζει μια πρωτοφανή πλειοψηφία (54,37%) και εκλέγει 219 βουλευτές. Αυτή η "ανώδυνη μετάβαση από τη δικτατορία στη Δημοκρατία" χαρακτηρίζεται (σύμφωνα και με τους βιογράφους του) διεθνώς "ως θαύμα".
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα συνεχίσει να κυβερνά την Ελλάδα μέχρι τις 5 Μαΐου 1980, οπότε εκλέγεται πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στο ύπατο αυτό αξίωμα έμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1985, οπότε και παραιτήθηκε για να ξαναεκλεγεί στις 4 Μαΐου 1990, για να αποτελέσει τελικά ένα πραγματικό φαινόμενο της πολιτικής ιστορίας του τόπου μας, αφού συνολικά χρημάτισε 15 χρόνια πρωθυπουργός και εκλέχτηκε δύο φορές πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Διεθνείς αναγνωρίσεις
Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά καιρούς απονεμήθηκαν τα βραβεία Καρλομάγνου και Σούμαν, το χρυσό μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και το ανώτατο μετάλλιο της Σορβόννης και των Πανεπιστημίων των Παρισίων.
Είπαν γι' αυτόν
Οικοδόμησε μια σύγχρονη και προοδευτική δημοκρατία και εξόπλισε την ελληνική πολιτεία με νέους ευρωπαϊκούς θεσμούς, που έλαβαν συνταγματική κατοχύρωση. Το Σύνταγμα του 1975 θεωρείται ένα από τα πιο συγχρονισμένα των χωρών της Ευρώπης.
Νομιμοποίησε το ΚΚΕ, που ευρίσκετο εκτός νόμου 40 περίπου χρόνια. Έλυσε επίσης, ένα εξίσου σοβαρό ελληνικό πρόβλημα, το γλωσσικό, με την καθιέρωση της δημοτικής, σαν επίσημης γλώσσας του κράτους.
Πέθανε στις 23 Απριλίου 1998

CHILON OF SPARTA - ΧΙΛΩΝ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ

Χίλων o Λακεδαιμόνιος
Ο Χίλων o Λακεδαιμόνιος ή Χείλων, γιος του Δαμαγέτου, ήταν νομοθέτης, πολιτικός και ελεγειακός ποιητής και γεννήθηκε στην Σπάρτη (περ. 600–520 π.Χ.).
Κατά τον Διογένη Λαέρτιο, χρημάτισε Έφορος της Σπάρτης το 566 π.Χ., θέλοντας έτσι να ανυψώσει το κύρος του αξιώματος αυτού. Σ` εκείνον δε αποδίδεται και η εισήγηση για τον περιορισμό της βασιλικής εξουσίας, που έπαιξε μετέπειτα σημαντικό ρόλο στην καθόλου εξέλιξη της πόλης του.Ήταν περίφημος για τη βραχυλογία του (λακωνισμός), στην οποία πράγματι ξεπέρασε τους άλλους έξι από τους εφτά αρχαίους Έλληνες σοφούς, και η οποία, ως γνωστόν, αποτελούσε κατά τους αρχαίους χρόνους το γνώρισμα των Λακεδαιμονίων. Η συντομία και η περιεκτικότητα αυτή των λόγων του, τους έκανε να μοιάζουν με χρησμούς μαντείου ή με επιγράμματα του Σιμωνίδη. Ήταν άνδρας μοναδικής σοφίας και θαυμαστός για την ευθυκρισία του.Παράλληλα υπήρξε ενάρετος, ηθικός, σοβαρός και πάρα πολύ βαθυστόχαστος.
Όταν τον ρώτησαν τι είναι το πιο δύσκολο στον άνθρώπο, απάντησε: «Τα απόρρητα σιωπάν, χολήν ευ διαθέσθαι και αδικούμενον δύνασθαι φέρειν». Θεωρούσε δηλαδή, ότι το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο, είναι να κρατάει τα μυστικά, να συγκρατεί τα νεύρα του και να υποφέρει την αδικία.
Ο Χίλων ήταν και ποιητής. Έγραψε περίπου 200 ελεγειακούς στίχους.

Πέθανε στην Πίσσα της Σικελίας, σε ηλικία 80 ετών (κατά μια παράδοση σχετική, από την υπερβολική χαρά του, όταν αγκάλιασε τον γιο του, ο οποίος γύρισε από τους Ολυμπιακούς αγώνες, νικητής στο άθλημα της πυγμαχίας). Το επίγραμμα που χάραξαν στον τάφο του ήταν: «Μακάρι κι εμείς να είχαμε τέτοιο θάνατο».
Μετά τον θάνατό του, οι Σπαρτιάτες συμπολίτες του, του έστησαν μέγα άγαλμα, στη βάση του οποίου χάραξαν το ακόλουθο επίγραμμα: «Τόνδε δορυστέφανος Σπάρτα Χείλων εφύτευσεν, ος επτά σοφών πρώτος εφύ σοφός», που σημαίνει: «Αυτόν εδώ τον Χίλων, η πολεμόχαρη η Σπάρτη γέννησε, που αναδείχθηκε ο πρώτος, κατά τη σοφία, από τους εφτά σοφούς».
Στην προμετωπίδα του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς, είχαν αναγραφεί τα τρία περιφημότερα ρητά του: «Μηδέν αγάν», δηλαδή «Τίποτε το καθ` υπερβολή» (να μην κάνεις ή να μη λες), «Γνώθι σαυτόν»=«Γνώρισε τον εαυτό σου» και «Εγγύα παρά δ` άττα»=«Η εγγύηση φέρνει στην καταστροφή».
Αποφθέγματα του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου
Ατυχούντα μη επιγελάν.Εκείνον που ατύχησε να μην τον περιγελούμε.
Γνώθι σαυτόν.Να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Χαλεπώτατον το γνώσκειν εαυτόν. Πολλά γαρ υπό φιλαυτίας έκαστον εαυτώ προστιθέναι.Δυσκολότατο είναι να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Διότι κάθε ένας, λόγω του εγωισμού του, προσθέτει πολλά καλά στο άτομό του (που δεν τα έχει).
Κάλλιστον είναι βασιλέα τον μη μόνον του φοβερόν είναι φροντίζοντα.Πάρα πολύ κακός είναι ο βασιλιάς εκείνος, ο οποίος φροντίζει να μην προξενεί μόνο φόβο.
Τον άρχοντα χρήναι μηδέν φρονείν θνητόν αλλά πάντ’ αθάνατα.Ο άρχων πρέπει τίποτα να μην σκέπτεται σαν θνητός, αλλά σάν αθάνατος.
Γήρας τιμάν.Να τιμάς τα γηρατειά.
Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.Εκείνον που έχει πεθάνει να μην τον κακολογείς.
Ταχύτερον επί τας ατυχίας των φίλων η επί τας ευτυχίας πορεύεσθαι.Να πηγαίνεις πιο γρήγορα στις δυστυχίες των φίλων σου, παρά στις ευτυχίες.
Ζημίαν αιρείσθαι μάλλον, ή κέρδος αισχρόν. Η μεν άπαξ ελύπησε. Το δε δια παντός.Να προτιμάς την ζημιά, από το αισχρό κέρδος. Γιατί η μεν ζημιά μία φορά προξενεί λύπη, ενώ το τέτοιου είδους κέρδος σε λυπεί
συνεχώς.
Γλώττης κρατείν και μάλιστα εν συμποσίω.Να συγκρατείς την γλώσσα σου και προπάντων σε συμπόσια.
Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας.Να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις.
Εν λιθίναις ακόναις ο χρυσός εξετάζεται διδούς βάσανον φανεράν. Εν δε χρυσώ ανδρών αγαθών τε κακών τε νους έδωκ’ έλεγχον.Ο χρυσός ελέγχεται πάνω σε πέτρινα ακόνια, δίδοντας έτσι απόδειξη της γνησιότητάς του. Πάνω όμως στον χρυσό, η λογική ελέγχει τον χαρακτήρα των καλών και των κακών ανθρώπων.
Χρόνου φείδου.Να ξοδεύεις με σύνεση τον χρόνο σου.
Μηδέν άγαν.Μην καταφεύγεις σε υπερβολές.
Εγγύα παρά δ` άττα.Η εγγύηση φέρνει στην καταστροφή.
Σπεύδε βραδέως.Συντόμευε ότι κάνεις, αλλά χωρίς να βιάζεσαι πάνω σ` αυτό.
Μη επιθυμείν αδυνάτων.Να μην επιθυμείς όσα είναι αδύνατον και να τα πετύχεις.
Θυμού κράτειν.Να συγκρατείς τον θυμό σου.

WILLIAM SHAKESPEARE - ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (αγγλικά: William Shakespeare, Απρίλιος 1564 - 23 Απριλίου 1616) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς.
Θεωρείται μια από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου, ενώ τα θεατρικά του παίζονται έως σήμερα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο Σαίξπηρ κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από μία βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα.
Η επίδραση του, ειδικότερα στην αγγλική λογοτεχνία, θεωρείται τεράστια.
Βιογραφία
Το σπίτι που γεννήθηκε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Στράτφορντ (αμφισβητείται ωστόσο αν ο Σαίξπηρ του Statford συνδέεται πράγματι με το θεωρούμενο σήμερα ως σαιξπηρικό έργο).
Πολλοί ιστορικοί συμφωνούν πως ο ηθοποιός, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Ουίλλιαμ Σαίξπηρ αποτελεί πράγματι ένα και μοναδικό πρόσωπο, όπως πιστοποιούν σημαντικά ιστορικά ευρήματα.
Ο Σαίξπηρ γεννήθηκε στην πόλη Stratford-upon-Avon (ή απλά Stratford) τον Απρίλιο του 1564. Πατέρα
ς του ήταν ο John Shakespeare, πετυχημένος έμπορος και μητέρα του η Mary Arden, κόρη εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Σαίξπηρ, συμμετείχε για ένα διάστημα στις δημόσιες υποθέσεις, ασκώντας καθήκοντα δημοτικού συμβούλου περίπου στα 1560, θέση που αργότερα έχασε καθώς κατηγορήθηκε για παράνομο εμπόριο. Έχει επικρατήσει να θεωρείται ως ημερομηνία γέννησης του Σαίξπηρ η 23η Απριλίου. Η ακριβής όμως ημερομηνία παραμένει έως σήμερα άγνωστη. Η μόνη γνωστή πληροφορία που υπάρχει σχετικά, είναι πως η βάφτισή του έγινε στις 26 Απριλίου όπως καταγράφεται στα μητρώα εκκλησίας του Στράτφορντ. Επιπλέον είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη, η τελετή της βάφτισης γινόταν λίγες μόνο ημέρες μετά τη γέννηση.
Για την παιδική ηλικία του Σαίξπηρ ελάχιστα είναι γνωστά. Θεωρείται πιθανό πως έλαβε την εκπαίδευσή του στο σχολείο του Στράτφορντ, όπου πρέπει να ήρθε σε επαφή με την κλασική λογοτεχνία και τα λατινικά. Κανένα στοιχείο δεν μπορεί να πιστοποιήσει κατά πόσον η εκπαίδευσή του συνεχίστηκε αργότερα.
Στις 28 Νοεμβρίου του 1582 ο Σαίξπηρ παντρεύτηκε την Anne Hathaway, οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του και ήδη τριών μηνών έγκυο όταν παντρεύτηκαν. Ο γάμος τους έγινε στο ναό Grafton κοντά στην πόλη του Statford. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά. Στις 26 Μαΐου του 1583 βαπτίστηκε η κόρη τους Susanna ενώ στις 2 Φεβρουαρίου του 1585 καταγράφεται η βάπτιση των δύο δίδυμων παιδιών τους, του Χάμνετ και της Ιουδήθ.
Μεταξύ αυτής της περιόδου και της μετέπειτα εμφάνισης του Σαίξπηρ - ως θεατρικού συγγραφέα - στο Λονδίνο δεν υπάρχουν ιδιαίτερες πληροφορίες. Διαφορετικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για φυγή του
από το Statford με την κατηγορία κλοπής ή για συνεχείς μετακινήσεις του στη χώρα με την ιδιότητα του δασκάλου.
Το 1594 ο Σαίξπηρ εμφανίζεται να συμμετέχει στη θεατρική ομάδα Lord Chamberlain's Men, η οποία χρηματοδοτείται από τον λόρδο Chamberlain. Ο θίασος αυτός θεωρείται πως είχε σημαντική αναγνώριση καθώς το 1603 ο νέος μονάρχης, James I, συνέχισε να τον συντηρεί οικονομικά αφού μετονομάστηκε σε King's Men. Ο Σαίξπηρ συμμετείχε ως ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Αρκετά νομικά έγγραφα της εποχής που διασώζονται πιστοποιούν πως στη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Σαίξπηρ κέρδισε αρκετά χρήματα. Αναφέρονται χαρακτηριστικά η απόκτηση του σπιτιού του (New Place) στο Στράτφορντ, το 1597, το οποίο ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο σπίτι στην περιοχή καθώς και η αγορά έκτασης στο Blackfriars του Λονδίνου. Παράλληλα φέρεται ως συνιδιοκτήτης του θεάτρου Globe στο Λονδίνο. Την ίδια περίοδο θεωρείται πως είναι γραμμένα μερικά από τα πιο γνωστά του έργα, μεταξύ των οποίων οι τραγωδίες Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Ιούλιος Καίσαρ, Άμλετ, Βασιλιάς Ληρ, Μακβεθ και Οθέλλος.
Τα πρώτα σονέτα του Σαίξπηρ δημοσιεύτηκαν το 1609, αν και γράφτηκαν λίγα χρόνια νωρίτερα και αποτελούσαν ως επί το πλείστον ερωτικά ποιήματα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του καταγράφονται μόλις τέσσερα θεατρικά του έργα εκ των οποίων το τελευταίο είναι ο Ερρίκος ο Η' , του 1613. Ο Σαίξπηρ πρόλαβε να αφήσει πίσω του ένα εντυπωσιακό αριθμό έργων. Πέθανε στις 23 Απριλίου του 1616 και ο τάφος του βρίσκεται στο ιερό της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας του Statford. Ο ενταφιασμός του στο ιερό ήταν μια ιδιαίτερη τιμή που του έγινε όμως όχι λόγω της συγγραφικής του ιδιότητας, αλλά διότι είχε εξαγοράσει ένα μερίδιο της εκκλησίας έναντι 440 λιρών, ποσού σημαντικό για την εποχή. Στον τάφο του Σαίξπηρ τοποθετήθηκε έπειτα από δική του επιθυμία η παρακάτω επιγραφή:
Good friend, for Jesus' sake forbear,

To dig the dust enclosed here
Blest be the man that spares these stones,
But cursed be he that moves my bones.
και σε ελεύθερη μετάφραση:
Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου,
Στο να σκάψεις τη σκόνη που εσωκλείεται εδώ.
Ευλογημένος όποιος ήσυχες αφήσει αυτές τις πέτρες,
Καταραμένος όμως όποιος ανακινήσει τα κόκκαλα μου.
Σχετικά με την επιγραφή αυτή, καλλιεργήθηκε ένας μύθος σύμφωνα με τον οποίο, αδημοσίευτα έργα του Σαίξπηρ πιθανόν να βρίσκονται εντός του τάφου. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποπειραθεί να διαπιστωθεί η αλήθεια αυτής της υπόθεσης.
Το πρόβλημα της ταυτότητας του Σαίξπηρ
Τα τελευταία χρόνια, συγγραφείς όπως ο Ουώλτ Ουίτμαν, ο Μαρκ Τουέην ή ο Χένρυ Τζέημς, αλλά και προσωπικότητες όπως ο Σίγκμουντ Φρόυντ εξέφρασαν τη δυσπιστία τους σχετικά με την υπόθεση πως ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ του Statford ταυτίζεται με τον συγγραφέα που έδωσε τα σαιξπηρικά έργα. Ο σκεπτικισμός αυτός στηρίζεται σε διάφορες ενδείξεις μεταξύ των οποίων η απουσία κάποιου βιβλίου ή χειρόγραφου έργου στην - κατά τα άλλα λεπτομερή - διαθήκη του.
Πολλοί αποδίδουν αυτήν την διαφωνία στην γενική έλλειψη και ασάφεια γύρω από πολλά ιστορικά
στοιχεία της περιόδου κατά την οποία έζησε ο Σαίξπηρ. Ακόμη και το πορτραίτο του στην εθνική πινακοθήκη (National Portrait Gallery) του Λονδίνου αμφισβητείται έντονα πως απεικονίζει πράγματι τον Σαίξπηρ ενώ και ένα δεύτερο διάσημο πορτραίτο του αποδείχθηκε με την βοήθεια χημικής ανάλυσης ότι στην πραγματικότητα δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα. Ορισμένοι μελετητές του έργου που αποδίδεται στον Σαίξπηρ, θεωρούν πως ένα μέρος του πιθανά ανήκει σε άλλους συγγραφείς, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται συχνά ο Φράνσις Μπέηκον, ο Κρίστοφερ Μάρλοου καθώς και ο 6ος κόμης του Derby William Stanely. Ο Edward de Vere, 17ος κόμης της Οξφόρδης, θεωρείται επίσης ένας από τους πιθανούς συγγραφείς κάποοιων έργων που αποδίδονται στον Σαίξπηρ. Ιστορικά στοιχεία γύρω από την ύπαρξη του κόμη de Vere έγιναν γνωστά περίπου το 1920 και αρκετοί πιστεύουν πως τα γεγονότα της ζωής του εμφανίζουν ομοιότητες με καταστάσεις που αποτυπώνονται και στο έργο του Σαίξπηρ.
Η πλειοψηφία των ακαδημαϊκών μελετητών δεν δέχεται τις παραπάνω εκτιμήσεις, ωστόσο θεωρεί πιθανό το ενδεχόμενο ο Σαίξπηρ να μην αποτελεί και τον μοναδικό συγγραφέα των έργων του, δεδομένου ότι την εποχή εκείνη πολλοί δραματουργοί και θεατρικοί συγγραφείς συνεργάζονταν στενά μεταξύ τους.
Έργο
Η πρώτη έκδοση του πλήρους έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ χρονολογείται στα 1623 και διατηρείται σήμερα στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Τα έργα του κατά παράδοση διακρίνονται σε τραγωδίες, κωμωδίες και ιστορικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις ακριβείς χρονολογίες των έργων του Σαίξπηρ δεν είναι μέχρι σήμερα γνωστές.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

''ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΛΜΟΥΖΟΣ'': ΠΑΛΙΟ ΣΙΡΙΑΛ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Αλέξανδρος Δελμούζος
Κοινωνικό σίριαλ εποχής 16 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα από την ΕΤ-2 τη Τετάρτη 29 Απριλίου 1987
Παραγωγή του Σούλη Αθανασίου
Σενάριο των Ελένη και Μαρία Παξινού
Σκηνοθεσία του Γιώργου Αγαθονικιάδη
Ηθοποιοί Γιάννης Μόρτζος (Α. Δελμούζος), Βασίλης Διαμαντόπουλος (Κούρτοβικ), Θόδωρος Έξαρχος (Μητροπολίτης Δημητριάδος), Τάκης Βουλαλάς (γιατρός Σαράτσης), Σπύρος Μαβίδης (Λουκάς), Αθηνά Τσιλύρα (γυναίκα Δελμούζου), Κώστας Κοντογιάννης (Στέφανος Δραγούμης), Γιώργος Λέφας
…Η ζωή του παιδαγωγού Αλέξανδρου Δελμούζου, ο οποίος στα χρόνια της εθνικής ήττας του 1897 αναζητώντας νέες ιδέες στρέφεται στο παιδαγωγικό ζήτημα, θεωρώντας το παλιό εκπαιδευτικό σύστημα ως απολύτως ξεπερασμένο και ακατάλληλο. Το 1910 δημιούργησε με τη βοήθεια εμπνευσμένων συνεργατών τον «Εκπαιδευτικό όμιλο» στο Βόλο και λίγο αργότερα σε συνεργασία με το γιατρό Σαράτση το Ανώτερο Παρθεναγωγείο Βόλου, που αποτέλεσε τη σπονδυλική στήλη της Βενιζελικής μεταρρύθμισης στην παιδεία….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ

Αθανάσιος Διάκος
Ο Αθανάσιος Διάκος (πραγματικό όνομα: Αθανάσιος Μασσαβέτας) ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε κατ' άλλους στην Άνω Μουσουνίτσα Φωκίδος και κατ' άλλους στην Αρτοτίνα Φωκίδοςτο 1788. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις 23 Απριλίου 1821.
Ο Ελληνικός Στρατός του αποτίμησε το αξίωμα του Υπολοχαγού.
Πρώτα χρόνια
Εγγονός ενός ντόπιου κλέφτη, είχε έφεση στη θρησκεία και σε ηλικία 12 ετών στάλθηκε από τους γονείς του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κοντά στην Αρτοτίνα, για την εκπαίδευσή του. Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκαεπτά ετών και, λόγω της αφοσίωσής του στη χριστιανική πίστη και της ιδιοσυγκρασίας του, έγινε πολύ γρήγορα διάκος.
Η λαϊκή παράδοση αναφέρει πως όταν ο Α. Διάκος ήταν μοναχός, ένας Τούρκος πασάς πήγε στο μοναστήρι με τα στρατεύματά του και εντυπωσιάστηκε απ' την εμφάνιση του νεαρού μοναχού. Ο Διάκος προσβλήθηκε απ' τα λεγόμενα του Τούρκου (και την μετέπειτα πρόταση) και μετά από καβγά τον
σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει στα κοντινά βουνά και να γίνει κλέφτης.
Κλέφτης και αρματωλός
Αρχικά κλέφτης υπό την εξουσία διαφόρων καπετάνιων της Ρούμελης, διακρίνεται σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους. Υπήρξε αρματωλός για έναν χρόνο στο στρατό του Αλή πασά τον ίδιο καιρό με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Όταν ο Ανδρούτσος έγινε καπετάνιος μιας μονάδας αρματωλών στη Λιβαδειά, ο Διάκος ήταν για ένα χρόνο πρωτοπαλίκαρο του. Στα χρόνια που ακολουθούν και που καταλήγουν στην Επανάσταση του 1821, ο Διάκος είχε φτιάξει τη δική του ομάδα κλεφτών και όπως πολλοί άλλοι καπετάνιοι κλεφτών και αρματωλών γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρίας.
Μαχητής ανεξαρτησίας
Σύντομα μετά από το ξέσπασμα των εχθροτήτων, ο Διάκος κι ένας ντόπιος καπετάνιος και φίλος, ο Βασίλης Μπούσγος, οδήγησαν ένα απόσπασμα μαχητών στη Λιβαδειά με σκοπό την κατάληψη της. Στις 1 Απριλίου του 1821, μετά από τρεις ημέρες άγριας μάχης από σπίτι σε σπίτι, και το κάψιμο του σπιτιού του Μιρ Αγά (συμπεριλαμβανομένου του χαρεμιού), η πόλη έπεσε στους Έλληνες. Ο Χουρσίτ έστειλε δύο από τους ικανότερους διοικητές του απ' τη Θεσσαλία, τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ, επικεφαλής 8.000 Τούρκων με διαταγή να καταστείλουν την επανάσταση στη Ρούμελη και μετά να προχωρήσουν στην Πελοπόννησο και να σταματήσουν την πολιορκία της Τριπολιτσάς.
Ο Διάκος και το απόσπασμά του, που ενισχύθηκαν από τους μαχητές Πανουργιά και Δυοβουνιώτη, αποφάσισαν να αποκόψουν την τούρκικη προέλαση στη Ρούμελη με την λήψη αμυντικών θέσεων κοντά στις Θερμοπύλες. Η ελληνική δύναμη των 1,500 ανδρών χωρίστηκε σε τρία τμήματα: ο Δυοβουνιώτης θα υπερασπιζόταν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, ο Πανουργιάς τα ύψη της Χαλκωμάτας, και ο Διάκος τη γέφυρα της Αλαμάνας.
Στρατοπεδεύοντας στο Λιανοκλάδι, κοντά στη Λαμία, οι Τούρκοι διαίρεσαν γρήγορα τη δύναμή τους. Η κύρια τούρκικη δύναμη επιτέθηκε στο Διάκο. Η άλλη επιτέθηκε στο Δυοβουνιώτη, του οποίου το απόσπασμα γρήγορα οδηγήθηκε σε οπισθοχώρηση, και η υπόλοιπη στον Πανουργιά, οι άντρες του οποίου υποχώρησαν όταν πληγώθηκε. Έχοντας η πλειοψηφία των Ελλήνων υποχωρήσει, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν την επιθετική τους ισχύ ενάντια στη θέση του Διάκου στη γέφυρα της Αλαμάνας.
Βλέποντας ότι ήταν θέμα χρόνου προτού κατακλυστούν απ' τον εχθρό, ο Μπούσγος, που πολεμούσε παράλληλα με τον Διάκο, του πρότεινε να υποχωρήσουν. Ο Διάκος επέλεξε να μείνει και να παλέψει μαζί με 48 συμπολεμιστές του σε μια απελπισμένη μάχη σώμα με σώμα, λίγες ώρες πριν συντριβούν.
Ο σοβαρά πληγωμένος Διάκος σύρθηκε από τους Τούρκους μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος προσφέρθηκε να τον κάνει ανώτερο αξιωματικό στον οθωμανικό στρατό αν αλλαξοπιστούσε και ασπαζόταν το Ισλάμ. Ο Διάκος αρνήθηκε απαντώντας "Εγώ Ρωμιός γεννήθηκα, Ρωμιός θε να πεθάνω". Την επόμενη μέρα ανασκολοπίστηκε. Ο Διάκος αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο με θάρρος. Μόνο ένα παράπονο βγήκε απ'τα χείλη του, προβλέποντας την ανάσταση του Ελληνισμού: "Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι".
Ο βάναυσος τρόπος θανάτου του Διάκου στα χέρια των Τούρκων τρομοκράτησε αρχικά το λαό της Ρούμελης, αλλά η γενναία στάση του κοντά στις Θερμοπύλες, που θυμίζει την ηρωική άμυνα του Λεωνίδα απέναντι στους Πέρσες, τον έκανε μάρτυρα για τον απελευθερωτικό σκοπό. Ένα μνημείο στέκεται τώρα κοντά στη γέφυρα της Αλαμάνας, το σημείο της τελικής μάχης του. Ο τόπος γεννήσεώς του, το χωριό Άνω Μουσουνίτσα, μετονομάστηκε αργότερα Αθανάσιος Διάκος προς τιμήν του.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

RICHARD NIXON - ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΝΙΞΟΝ

Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον
37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ
Θητεία 20 Ιανουαρίου 1969 – 9 Αυγούστου 1974
Αντιπρόεδρος Σπύρο Άγκνιου (1969–1973), Τζέραλντ Φορντ (1973–1974)
Προκάτοχος Λύντον Τζόνσον
Διάδοχος Τζέραλντ Φορντ
Γέννηση 9 Ιανουαρίου 1913
Θάνατος 22 Απριλίου 1994 (81 ετών)
Πολιτικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό
Ο Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον (αγγλ.Richard Milhous Nixon, Καλιφόρνια, 9 Ιανουαρίου 1913 - 22 Απριλίου 1994) ήταν ο 37ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. (1969-1974). Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αϊζενχάουερ (1953-1961). Είναι μέχρι στιγμής ο μοναδικός που έχει εκλεγεί ως πρόεδρος και αντιπρόεδρος σε 2 διαφορετικές περιόδους, αλλά και ο μόνος Πρόεδρος που παραιτήθηκε από τη θέση του. Η παραίτησή του ήρθε ως συνέχεια του σκανδάλου Ουώτεργκεϊτ σε μια απόπειρα να αποφύγει την καθαίρεση του από το αξίωμα του Προέδρου. Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ, όσο και με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από εκεί το 1973. Τον αντικατέστησε ο δεύτερος αντιπρόεδρος του Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος και του απέδωσε χάρη για οποιοδήποτε αδίκημα διέπραξε επί θητείας του, από τις 20 Ιανουαρίου 1969 έως τις 9 Αυγούστου 1974.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

''Η ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η πανταχού παρούσα
Τηλεοπτικό ευθυμογράφημα 5 επεισοδίων των 10 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ-2 τη Παρασκευή 14 Μαρτίου 1986
Παραγωγή ΛΑΣ ΕΠΕ
Σενάριο του Κ.Π. Παναγιωτόπουλου (BAR-BAR)
Σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου
Ηθοποιοί Άννα Καλουτά
Μονόλογοι μιας γλωσσοκοπάνας που μένει σε μια πολυκατοικία και σχολιάζει τα πάντα με μια ιδιότυπη γλωσσική αργκό, χαρακτηριστική του ύφους του συγγραφέα Κ.Π.Παναγιωτόπουλου….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

EUKLID - ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ

Ευκλείδης (325 π.Χ. - 265 π.Χ.)
Ο Ευκλείδης από την Αλεξάνδρεια (~ 325 π.Χ. - 265 π.Χ.), ήταν Έλληνας μαθηματικός, που δίδαξε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, περίπου κατά την διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου του πρώτου (323 π.Χ. - 283 μ.Χ.). Στις μέρες μας γνωστός ως ο "πατέρας" της γεωμετρίας.Το πιο γνωστό έργο του είναι τα Στοιχεία. Εκεί, οι ιδιότητες των γεωμετρικών αντικειμένων και των ακεραίων αριθμών προκύπτουν από ένα σύνολο αξιωμάτων, εμπνέοντας την αξιωματική μέθοδο των μοντέρνων μαθηματικών. Παρότι πολλά από τα αποτελέσματα των Στοιχείων ήταν ήδη γνωστά, ένα από τα επιτεύγματα του Ευκλείδη ήταν ότι τα παρουσίασε σε ένα ενιαίο, λογικά συμπαγές πλαίσιο. Το έργο του Ευκλείδη ήταν τόσο σημαντικό ώστε η γεωμετρία που περιέγραψε στα Στοιχεία του (η βάση της οποίας είναι: έστω μία ευθεία ε και ένα σημείο Α όχι πάνω σε αυτήν την ευθεία, τότε υπάρχει μόνο μία ευθεία, παράλληλη της ε, που διέρχεται από το Α) ονομάστηκε Ευκλείδεια. Όταν ο Πτολεμαίος ο Α' του ζήτησε έναν πιο εύκολο τρόπο από τα Στοιχεία του για να μάθει Γεωμετρία η απάντηση του μεγάλου μαθηματικού ήταν: "Δεν υπάρχει βασιλική οδός για τη Γεωμετρία".Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό σχετικά με την ζωή του Ευκλείδη έκτος από αυτά που αναφέρονται στα βιβλία του και οι ελάχιστες βιογραφικές πληροφορίες μας προέρχονται από αναφορές τρίτων. Ήταν ενεργό μέλος της βιβλιοθήκης και πιθανόν να είχε σπουδάσει στην Ακαδημία του Πλάτωνα στην Ελλάδα, αλλά η διάρκεια της ζωής του, όπως και ο τόπος γέννησης του μας παραμένει άγνωστος.Κατά τον Μεσαίωνα, πολλοί δυτικοί συγγράφεις τον ταύτισαν λανθασμένα με έναν κατά ένα αιώνα προγενέστερο Σωκρατικό φιλόσοφο, αποκαλώντας τον Ευκλείδη από τα Μέγαρα.
Τα αποφθέγματα του:
· ΟΣΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
· ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. ΑΛΛΟΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΥΝΕΣΗ, ΑΛΛΟΤΕ ΘΕΟΣ, ΑΛΛΟΤΕ ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

ΑΠΟ ΤΟ www.istoria.exnet.gr