NICOLO PAGANINI - ΝΙΚΟΛΟ ΠΑΓΚΑΝΙΝΙ

Νικολό Παγκανίνι
Γένοβα, 27 Οκτωβρίου 1782
Νίκαια, 27 Μαΐου 1840
Ήταν ένα από τα 6 παιδιά της Teresa και του Antonio Paganini. Από πολύ νωρίς, και σε ηλικία μόλις έξι ετών, ο μικρός Nicolo επέδειξε το εκπληκτικό του ταλέντο. Παρακολούθησε αρχικά μαθήματα μαντολίνου με τον πατέρα του ενώ αργότερα μαθήτευσε κοντά στους Servetto, Costa, Rolla και Paer. Λόγω των εξαιρετικών δυνατοτήτων του οι περισσότεροι δάσκαλοί του δεν ήταν σε θέση να δείξουν κάτι καινούργιο στον Paganini. Το μόνο που είχε απομείνει για τον ίδιο ήταν η επίπονη και προσεκτική μελέτη, η οποία διαρκούσε ως συνήθως περίπου 15 ώρες!
Το πρώτο του επίσημο κοντσέρτο το έδωσε σε ηλικία 12 ετών, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει να συνθέτει από τα 8 του! Όλες του οι εμφανίσεις λάμβαναν διαστάσεις θριάμβου και το κοινό έμενε εκστασιασμένο από τις εκπληκτικές ικανότητές του. Παρόλα αυτά οι κακές συνήθειες του ποτού και της χαρτοπαιξίας έρχονται να ανακόψουν για λίγο την εκπληκτική του πορεία. Ωστόσο, επανέρχεται στην ηλικία των 23 αναλαμβάνοντας τη θέση του μουσικού διευθυντή στην αυλή της πριγκίπισσας της Lucca και της αδερφής του Ναπολέοντα, Elisa Baciocchi. Μένει στη θέση αυτή μέχρι το 1809. Έπειτα, ως ελεύθερος πια καλλιτέχνης, περιοδεύει στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης. Το καλλιτεχνικό του ντεμπούτο πραγματοποιείται το 1813 στο Μιλάνο ενώ οι κριτικές είναι διθυραμβικές. Το 1828 φεύγει για πρώτη φορά στο εξωτερικό με σταθμό τη Βιέννη και έπειτα, το 1831, το Παρίσι και το Λονδίνο. Μέσα από αυτά τα ταξίδια γνωρίζει πολλούς μουσικούς και συνθέτες, όπως τον Hector Berlioz, παραγγέλνοντας του, μάλιστα, το 1833, ένα κοντσέρτο για βιόλα με το όνομα Harold en Italie, το οποίο όμως ποτέ δεν κατάφερε να ερμηνεύσει.
Από το 1834 και μετά πραγματοποιεί λίγες εμφανίσεις πια, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του ταλαιπωρείται από καρκίνο στο λάρυγγα. Η ασθένεια του αφαιρεί τη δυνατότητα να μιλά όχι όμως και να παίζει βιολί μέχρι το τέλος του, το οποίο έρχεται στην Νίκαια στις 27 Μαιου του 1840. Στην προσωπική του ζωή ο Nicolo δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και το 1825 απέκτησε έναν γιο με μια τραγουδίστρια όπου περιόδευε μαζί, την Antonia Bianchi. Άφησε πίσω του μια αρκετά μεγάλη περιουσία ενώ πάντα ήταν γενναιόδωρος προς τους συναδέλφους του. Επίσης είχε στην κατοχή του βιολιά φημισμένων κατασκευαστών όπως Stradivarious, Guarnerious και Amati, όπως επίσης και μια βιόλα και ένα κοντραμπάσο του πρώτου κατασκευαστή από τους παραπάνω. Ο Nicolo Paganini θεωρήθηκε ο πρώτος αυτόνομος καλλιτέχνης όπου περιόδευε χωρίς τη συνοδεία άλλων μουσικών, ενώ από την άλλη έθεσε ξεκάθαρα τις βάσεις για το ρόλο του σολίστα. Οι ικανότητες του ήταν τέτοιες, ώστε φημολογείται ότι το κοινό παραληρούσε, σε σημείο οι κυρίες να λιποθυμούν και οι άντρες να κλαίνε…
Ο θρύλος λέει, μάλιστα, ότι το παίξιμο του είχε διαβολική δύναμη.. Πιστευόταν, μάλιστα, ότι ο Nicolo Paganini είχε πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο για να έχει αυτές τις εξωπραγματικές δυνατότητες. Είναι γεγονός, παρόλα αυτά, ότι η όψη του και το ύφος που έπαιρνε κατά την εκτέλεση, τροφοδοτούσε τέτοιου είδους δεισιδαιμονίες. Πέρα από αυτούς τους μύθους, όμως, ο μεγαλύτερος βιρτουόζος όπου γνώρισε η ανθρωπότητα ήταν ένας πιστός εργάτης της τέχνης. Οι καινοτομίες του, ως αποτέλεσμα της επίπονης δουλειάς, άλλαξαν ριζικά των κόσμο των εγχόρδων με δοξάρι. Ο Paganini διέθετε ένα εξαιρετικά ευκίνητο χέρι με πολύ μεγάλο άνοιγμα των δακτύλων του. Έτσι οι αλλαγές μεταξύ απομακρυσμένων θέσεων γίνονταν με εκπληκτική δεξιοτεχνία και ευκολία. Επίσης, τα άλματα με το δοξάρι (ricochet), οι διπλές τρίλιες, το ταυτόχρονο παίξιμο με δοξάρι και δάκτυλα, οι τεχνικές αρμονικές και το διαφορετικό κούρδισμα, αναλόγως την περίσταση, είναι λίγες από αυτές τις καινοτομίες όπου αποδείχτηκαν μοναδικό εργαλείο στα χέρια των μετέπειτα σολιστών και συνθετών του 19ου και 2ου αιώνα.
Η ιδιοφυία του Παγκανίνι, ως βιτουόζου θόλωσε, βέβαια, τη λάμψη του ως συνθέτη. Ωστόσο έγραψε μουσική για την ανάγκη των παραστάσεων του, μουσική απίστευτης δυσκολίας, σύμφωνα με τις δεξιοτεχνικές του ικανότητες. Οι συνθέσεις του περιλαμβάνουν 24 καπρίτσια για βιολί, χωρίς τη συνοδεία οργάνου. Αυτά τα έργα θεωρούνται από τα πιο δύσκολα σε επίπεδο τεχνικής για το ρεπερτόριο του συγκεκριμένου εγχόρδου οργάνου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νίκολο Παγκανίνι έπαιζε και κλασική κιθάρα, έχοντας επίσης γράψει πάμπολλες συνθέσεις.
Η ορχηστρική μουσική του Ιταλού βιρτουόζου, και πιο συγκεκριμένα τα κοντσέρτα του για βιολί, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον από το θέμα της τεχνικής αρτιότητας που πρέπει να διαθέτει ο βιολονίστας. Το αξιοσημείωτο σε αυτές τις συνθέσεις είναι ότι τα μέρη του βιολιού έμειναν άγνωστα μέχρι την παρουσίασή τους από τον ίδιο τον Παγκανίνι. Μέχρι το θάνατό του είχαν εκδοθεί μόνο 2 από αυτά. Στις μέρες μας έχουν δημοσιευθεί συνολικά 6 κοντσέρτα, αν και στα 2 τελευταία λείπουν τα ορχηστρικά μέρη.
Το πρώτο κοντσέρτο γράφτηκε το 1817-18. Σε αυτή τη σύνθεση φαίνεται ξεκάθαρα η μελωδικότητα του συνθέτη και οι επιρροές του από την ιταλική όπερα. Αποτελείται από τα εξής μέρη: α) Allegro maestoso, β) Adagio και γ) Rondo: Allegro spirituoso
Το 1826 είναι το έτος της σύνθεσης του τρίτου κοντσέρτου του Νίκολο Παγκανίνι. Ο ίδιος επιθυμούσε να πρωτοπαρουσιαστεί το έργο αυτό στην Ιταλία, αλλά κατά πάσα πιθανότητα η πρεμιέρα έγινε στη Βιέννη, τον Ιούλιο του 1828. Η συγκεκριμένη σύνθεση αποτελείται από 3 μέρη τα οποία είναι: α) Introduzione: Andante – Allegro marziale β) Adagio. Cantabile Spianato και γ) Polacca: Andantino vivace
ΑΠΟ ΤΟ http://www.musicheaven.gr/