Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

''ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Ελληνικές κωμωδίες
Κωμική σειρά 4 επεισοδίων διάρκειας 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΥΕΝΕΔ τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 1981
Παραγωγή της ΑΘΗΝΑ TV
Σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου
Ηθοποιοί Κώστας Καρράς, Καίτη Παπανίκα, Γιάννη
ς Μιχαλόπουλος, Γιώργος Κιμούλης, Λίλα Καφαντάρη, Άννα Μαντζουράνη, Γιώργος Νέζος, Βαγγέλης Πρωτοπαππάς
…Αυτοτελείς ελληνικές κωμωδίες θεατρικής προελεύσεως σε κύκλους τριών ή τεσσάρων επεισοδίων.Η σειρά σταμάτησε απότομα ενώ ακόμα παιζόταν ο πρώτος κύκλος, λόγω πολιτικής αλλαγής…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

ANAXIMANDRUS - ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ

Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος
Μίλητος, 611 - 546 π।Χ.
Διάσημος σοφός της αρχαιότητος, πιθανώς εταίρος και μαθητής του συμπολίτου του Θαλή. Σύμφωνα με μερικούς αρχαίους συγγραφείς ο Α. εφεύρε πρώτος τον σκιοθηρικόν γνώμονα (Ηλιακόν ωρολόγιον). Ο Ηρόδοτος όμως λέγει ότι το όργανο αυτό ήλθε στην Ελλάδα από τη Βαβυλωνία. Ίσως λοιπόν να το έκανε γνωστό ο Α. και να το τελειοποίησε. Επίσης λέγεται ότι εχάραξε τον πρώτο γεωγραφικό χάρτη στον οποίο παρέστησε τη Γή με σχήμα κυλίνδρου. Ο Α. είναι ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος, ο οποίος εξέθεσε τις γνώμες του σε βιβλίο γραμμένο σε πεζό λόγο και ο πρώτος που μεταχειρίσθηκε το όνομα αρχή, όρος που από τότε επικράτησε στη φιλοσοφία. Ως αρχή των όντων θεωρούσε «λεπτήν» και απέραντον πρώτην ύλην δίχως καμία ιδιότητα, δηλαδή το «Άπειρον», από το οποίο εκπορεύονται και σχηματίζονται οι κόσμοι, και στο οποίο, και πάλιν, άπαντα επιστρέφουν. Λέγεται, ότι κάποτε που παρεπιδημούσε στη Σπάρτη, ειδοποίησε τους κατοίκους της για επικείμενο σεισμό, ο οποίος πράγματι επισυνέβη.
ΑΠΟ ΤΟ www.istoria.exnet.gr

TITIKAKA LAKE - ΛΙΜΝΗ ΤΙΤΙΚΑΚΑ

Τιτικάκα
Η λίμνη Τιτικάκα βρίσκεται στη Νότιο Αμερική σε οροπέδιο των Άνδεων, στα σύνορα της Βολιβίας και του Περού και σε υψόμετρο 3812 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Είναι η σε μεγαλύτερο υψόμετρο ευρισκόμενη λίμνη του κόσμου.
Έχει συνολική επιφάνεια περίπου 8400 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το βαθύτερο σημείο της εντοπίζεται στα 280 μέτρα περίπου. Εκτείνεται από βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά σε μήκος 190 χιλιομέτρων. Το πλατύτερο σημείο της έχει εύρος 80 χιλιομέτρων. Το νερό της λίμνης είναι βρόχινο ή προέρχεται από την τήξη των πάγων στις οροσειρές που την περιβάλλουν.
Η λίμνη Τιτικάκα τροφοδοτείται από πέντε κυρίως ποταμούς που εκβάλλουν σε αυτήν, τους: Ράμις, Κοάτα, Ιλάβε, Χουανκανεμ και Σουτζες. Στη λίμνη υπάρχουν ένα μεγάλο νησί και 41 μικρότερα νησιά, ορισμένα από τα οποία είναι τεχνητά. Ο πληθυσμός γύρω απο τη λίμνη και στην ομώνυμη παραλίμνια πόλη διατηρεί ακόμη κάποιες από τις παραδόσεις των Ίνκας, με κύρια ασχολία την αλιεία και τη χειροτεχνία. Το βολιβιανό Ναυτικό χρησιμοποιεί την λίμνη για την διεξαγωγή ασκήσεων, παρά το γεγονός ότι η Βολιβία είναι περίκλειστη χώρα.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

QUENTIN TARANTINO - ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ

Κουέντιν Ταραντίνο
O Κουέντιν Τζερόμ Ταραντίνο (Quentin Jerome Tarantino), γεννημένος στις 27 Μαρτίου του 1963 στο Knoxville του Tennessee, είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου. Έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του '90 ως ο μοντέρνος δημιουργός που με τις μη γραμμικές ιστορίες του, αξιομνημόνευτους διαλόγους και ωμή βία, έφερε νέες ιδέες στα συνηθισμένα αρχέτυπα των αμερικανικών ταινιών. Είναι ένας από τους πιο διάσημος νέους σκηνοθέτες, που βρίσκονταν πίσω από την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του '90, πασίγνωστος για την γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις γύρω από τον κλασικό αλλά και πειραματικό κινηματογράφο. Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι το Pulp Fiction, με τους Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Μπρους Γουίλις, Τιμ Ροθ, Ροζάννα Αρκέτ και Κρίστοφερ Γουόκεν, το οποίο βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Η ταινία πρότάθηκε για επτά Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

ALPS - ΑΛΠΕΙΣ

Άλπεις
Οι Άλπεις είναι το συλλογικό όνομα ενός εκ των μεγάλων συστημάτων οροσειράς στην Ευρώπη, εκτεινόμενες από την Αυστρία και την Σλοβενία στα ανατολικά, μέσω της Ιταλίας, της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και της Γερμανίας έως την Γαλλία στα δυτικά. Η λέξη Άλπεις σημαίνει βουνά. Το ψηλότερο βουνό στις Άλπεις είναι το Μον Μπλαν (Mont Blanc) με 4.810 μέτρα στα Γαλλό-Ιταλικά σύνορα.
Γενική Θεώρηση
Οι Άλπεις χωρίζονται γενικά στις Δυτικές Άλπεις και τις Ανατολικές Άλπεις. Ο διαχωρισμός είναι κατά μήκος της λίμνης Κονστάνς κατά μήκος του Ρήνου ως τη λίμνη Κόμο. Οι Δυτικές Άλπεις βρίσκονται στην Ιταλία, Γαλλία και Ελβετία ενώ οι Ανατολικές Άλπεις στις Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Λιχτενστάιν, Σλοβενία και Ελβετία. Η υψηλότερη κορυφή των Δυτικών Άλπεων είναι το Μον Μπλαν, στα 4.180 μέτρα και των Ανατολικών Άλπεων το Πιζ Μπερνίνα στα 4.052 μέτρα.
Μια σειρά από χαμηλότερες οροσειρές διατρέχουν παράλληλα της κεντρικής αλυσίδας των Άλπεων, συμπεριλαμβανομένων των Γαλλικών Πρεάλπεων.
Γεωγραφικά όρια
Τα όρια των Άλπεων εξαρτώνται από το νόημα που δίνουμε στον όρο Άλπεις αναφερόμενοι στην μεγάλη οροσειρά της κεντρικής Ευρώπης.
Σήμερα τα όρια των Άλπεων συνήθως βασίζονται σε γεωλογικά κριτήρια, γεγονός που σημαίνει πως οι λόφοι που αναπτύχθηκαν από κοινού με τα υψηλότερα μέρη των Άλπεων συμπεριλαμβάνονται επίσης. Για παράδειγμα στην Αυστρία το Βιενερβάλντ (Wienerwald), ένα δασώδες ακρωτήρι, θεωρείται συνήθως μέρος των Άλπεων, ενώ οι λόφοι της βόρειας Άνω Αυστρίας και της βορειοδυτικής Κάτω Αυστρίας, που γεωλογικά είναι πολύ παλαιότεροι, δεν περιλαμβάνονται.
Κεντρικές διαβάσεις
Αν και οι Άλπεις σχηματίζουν ένα φυσικό οχυρό, ποτέ δεν αποτέλεσαν αδιάβατο οχυρό. Από παλαιότερες εποχές μέχρι σήμερα, διασχίστηκαν για διάφορους σκοπούς, όπως πολεμικούς και εμπορικούς, και αργότερα από προσκυνητές, φοιτητές και τουρίστες. Τα μέρη που διασχίστηκαν αποκαλούνται περάσματα, και είναι σημεία στα οποία η αλπική αλυσίδα βυθίζεται για να δημιουργήσει κοιλώματα. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί δρόμοι και σιδηροδρομικοί δίοδοι.
Κλίμα
Το κλίμα των Άλπεων είναι το ίδιο με το κλίμα -- ή τις μέσες καιρικές συνθήκες (για αρκετό χρονικό διάστημα) -- της κεντρικής Αλπικής περιοχής της Ευρώπης. Καθώς ανυψωνόμαστε από το επίπεδο θαλάσσης σε υψηλότερες περιοχές της ατμόσφαιρας, η θερμοκρασία μειώνεται. Το αποτέλεσμα των οροσειρών στους επικρατόντες ανέμους είναι η μεταφορά ζεστού αέρα που ανήκει σε χαμηλότερη περιοχή στην υψηλότερη ζώνη, όπου επεκτείνεται σε όγκο με ανάλογη απώλεια θερμότητας, συχνά συνοδευόμενο από την καθίζηση της ομίχλης με τη μορφή χιονιού ή βροχής.
Πολιτική ιστορία
Δεν είναι πολλά γνωστά για τους πρώτους κατοίκους των Άλπεων, εκτός από τις λιγοστές αναφορές Ρωμαίων και Ελλήνων ιστορικών και γεωγράφων. Μερικές λεπτομέρειες έχουν φτάσει ως εμάς από την κατάκτηση πολλών Αλπικών φυλών από τον Αύγουστο.
Η διαδοχική μετανάστευση και κατάληψη της Αλπικής περιοχής από διάφορες Τευτονικές φυλές από τον 5ο ως τον 6ο αιώνα είναι επίσης γνωστές μόνο σχηματικά , γιατί σ’αυτούς, όπως και στους Φράγκους βασιλιάδες και αυτοκράτορες, οι Άλπεις πρόσφεραν μία δίοδο από ένα μέρος σε άλλο παρά μόνιμη κατοικία.
Μετά την τελική διάλυση την Καρολινγκιανής Αυτοκρατορίας στον 10ο και 11ο αιώνα αρχίζει η καταγραφή της τοπικής ιστορίας διαφόρων μερών των Άλπεων.
Χλωρίδα
Πολλοί συγγραφείς θεωρούν την ανάπτυξη καρπών ως το χαρακτηριστικών των ορεινών περιοχών. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ποικιλίες καλλιεργούμενων κοινών ειδών με διαφορετικές κλιματολογικές απαιτήσεις.
Ένα φυσικό όριο παρέχεται από την παρουσία βασικών φυλλοβόλων δέντρων όπως η βελανιδιά, η οξιά, η μελία και ο πλάτανος. Αυτά δεν φτάνουν στο ίδιο υψόμετρο και ούτε συναντώνται συχνά να αναπτύσσονται παράλληλα. Ωστόσο, το ανώτατο όριό τους αντιστοιχεί με αρκετή ακρίβεια στην αλλαγή από ένα μέτριο σε ένα ψυχρότερο κλίμα που αποδεικνύεται περαιτέρω από αλλαγή στην άγρια βοτανική βλάστηση. Το όριο βρίσκεται συνήθως μεταξύ των 1.200 μέτρων από τη θάλασσα στην βόρεια πλευρά των Άλπεων, ενώ στις νοτιότερες πλαγιές φτάνει συνήθως τα 1.500 μέτρα, ορισμένες φορές και τα 1.700 μέτρα.
Δεν πρέπει να εννοηθεί πως η περιοχή αυτή σημαδεύεται πάντα από την παρουσία των χαρακτηριστικών δέντρων. Η ανθρώπινη ανάμειξη έχει συμβάλει στον αφανισμό τους σε πολλές περιοχές και εξαιρουμένων των δασών από οξιές στις Αυστριακές Άλπεις, δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει αξιοσημείωτα δάση φυλλοβόλων δέντρων. Σε πολλές περιοχές όπου υπήρχαν τέτοια δάση, έχουν αντικατασταθεί από Σκωτσέζικα πεύκα και Νορβηγικά έλατα που είναι πιο ανθεκτικά στην βόσκηση.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

LEON DEGRELLE - ΛΕΟΝ ΝΤΕΓΚΡΕΛ

Λέον Ζοζέφ Ντεγκρέλ 1889 – 1958)
Ο πλέον γνωστός από τους μη Γερμανούς εθελοντές των SS υπήρξε πετυχημένος πολιτικός και επιχειρηματίας τόσο πριν, όσο και μετά το πόλεμο και αμετανόητος ναζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου διακρίθηκε στο ανατολικό μέτωπο όπου πολέμησε με τη μεραρχία εθελοντών «Βίκινγκ» εντεταγμένος στη Βαλλονική Λεγεώνα και στο τέλος έγινε διοικητής των Βαλλόνων μαχητών. Γεννήθηκε στη Μπουγιόν στις Βελγικές Αρδέννες στις 15 Ιουνίου 1906 και ανήκε στη μεσοαστική τάξη, αφού ο πατέρας του ήταν πλούσιος ιδιοκτήτης ζυθοποιείου. Ήταν χαρισματικός ηγέτης, δεινός ρήτορας, ευγενικός κι όμορφος και χρησιμοποιήθηκε πολύ από τη γερμανική προπαγάνδα, αφού κατάφερε από απλός στρατιώτης να γίνει συνταγματάρχης στο τέλος του πολέμου. Με εξαιρετική μόρφωση αφού αποφοίτησε από τη Νομική και μάλιστα επιχείρησε να πάρει διδακτορικό, προτίμησε αντί να δικηγορήσει, να γίνει πολιτικός και δημοσιογράφος. Στην αρχή ενετάχθη στο καθολικό κόμμα, όπου ανέπτυσσε ακραίες θέσεις. Αυτές τις γνωστοποιούσε μέσα κι από έντυπα (βιβλία, περιοδικά, φυλλάδια) στα οποία στην αρχή απλά αρθρογραφούσε κι αργότερα τα εξέδιδε από τον μικρό εκδοτικό οίκο «Christus Rex» (Ο Χριστός Βασιλεύς). Πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός ήταν συνώνυμος της διαφθοράς και σ΄ αυτόν οφειλόταν τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα του Βελγίου και κυρίως της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βαλλονίας. Λόγω της ηγετικής του φυσιογνωμίας αλλά και του μηνύματος εναντίον της διαφθοράς προσέλκυσε αρκετούς μεσοαστούς, βετεράνους στρατιώτες του Α΄ Παγκοσμίου, ακροδεξιούς και δυσαρεστημένους καθολικούς. Στις εκλογές του 1936 με σύνθημα «ένα καθαρό Βέλγιο για καθαρούς Βέλγους» και σύμβολο του ρεξιστικού κόμματος, κέρδισε 21 από τις 202 έδρες του κοινοβουλίου και 12 της Γερουσίας, κάνοντας παραπάνω από αισθητή τη πολιτική του παρουσία. Τότε επιτέλεσε μέγα τακτικό πολιτικό λάθος και προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία μα μια «μεγαλειώδη» πορεία προς τις Βρυξέλλες στα πρότυπα της πορείας στη Ρώμη του Μουσολίνι. Επειδή η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται επακριβώς, ο Ντεγκρέλ γελοιοποιήθηκε και στις εκλογές του Απριλίου του 1937 έχασε κατά κράτος από τον καθολικό Πολ Φαν Ζίελαντ. Εκνευρισμένος κι απογοητευμένος κυρίως από τους καθολικούς του ψηφοφόρους, ο Ντεγκρέλ απέρριψε τον καθολικισμό και μετέτρεψε το κόμμα του σε φιλοναζιστικό κίνημα, απομακρύνοντας το μεγαλύτερο μέρος των λίγων ψηφοφόρων που του είχαν απομείνει πιστοί. Παρόλη τη θεαματική του πτώση, το 1939 το «ρεξιστικό» κόμμα εξέλεξε εκ νέου 4 βουλευτές και 4 γερουσιαστές. Επειδή ο Ντεγκρέλ εξέφραζε ανοικτά το θαυμασμό του για το Χίτλερ και τη Γερμανία, λίγο πριν τη γερμανική εισβολή στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, συνελήφθη και εστάλη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Βερνέ της νοτίου Γαλλίας όπου ο ίδιος κατήγγειλε ότι ξυλοδάρθηκε και βασανίστηκε, κάτι που είναι πολύ πιθανό αν σκεφτούμε τις γενικότερες καταστάσεις της εποχής. Μετά τη γερμανική νίκη ελευθερώθηκε και ανακοίνωσε τη πρόθεσή του να δημιουργήσει μια φιλοναζιστική κυβέρνηση στο Βέλγιο, το οποίο θα αναγεννούσε τη γερμανίζουσα «αυτοκρατορία» της Βουργουνδίας, προσαρτώντας μεγάλες εκτάσεις της Ολλανδίας και της Βόρειας Γαλλίας. Παρότι οι «ρεξιστές» του Ντεγκρέλ συνεργάστηκαν άμεσα κι απόλυτα με τις δυνάμεις κατοχής, ο Χίτλερ δεν είχε καμία πρόθεση να τους παραχωρήσει αυτοδιάθεση και αυτοκυβέρνηση. Τον Ιανουάριο του 1941 σ΄ ένα ένθερμο φιλοναζιστικό λόγο του, ο Ντεγκρέλ αναφώνησε κλείνοντας «Χάϊλ Χίτλερ» αλλά κανείς δε πίστευε ότι ο Βαλλόνος πρώην πολιτικός ηγέτης είχε πίστη στο Φύρερ. Μπορεί ο Ντεγκρέλ να διέψευσε τους αμφισβητίες του μετά, αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γερμανός ναύαρχος Ράίντερ είχε πει, αναφερόμενος στη συγκεκριμένη ομιλία, ότι ο Ντεγκρέλ ήταν ένας αναξιόπιστος τσαρλατάνος κι ο λόγος του παραπειστικός. Ο Λέον Ντεγκρέλ όμως πίστευε στον εθνικοσοσιαλισμό και το Χίτλερ έμπρακτα. Όταν η Γερμανία ζήτησε εθελοντές για να «πολεμήσουν το μπολσεβικισμό» ο Ντεγκρέλ κατατάχθηκε μαζί με άλλους 860 Βαλλόνους στις 8 Αυγούστου 1941 ως απλός στρατιώτης πεζικού στο 477ο σύνταγμα. Μέχρι το Φεβρουάριο του 1942 οι Βαλλόνοι αντιμετωπίζονταν είτε με σκεπτικισμό, είτε με τη χλεύη από τους Γερμανούς συναδέλφους τους. Στις 28 Φεβρουαρίου 1942, κοντά στο Δνειπεροπετρόφγκ και συγκεκριμένα στο χωριό Γκρομοβάγια Μπάλκα, χάνοντας το ένα τρίτο της δύναμής τους, κράτησαν μια αριθμητικά υπέρτερη σοβιετική επίθεση και κέρδισαν το σεβασμό των συμμάχων τους. Για τη δράση του αυτή ο Ντεγκρέλ, μαζί με αρκετούς από τους επιβιώσαντες Βαλλόνους, παρασημοφορήθηκε με το «σιδηρούν σταυρό» 2ης τάξης και το «μαύρο μετάλλιο τραυματιών». Τη πρωτομαγιά του 1942 ο ήδη διακριθείς στις μάχες της Προύσκαγια και του Τσερτσκώφ, Λέον Ντεγκρέλ, ονομάστηκε ανθυπολοχαγός και είκοσι μέρες αργότερα του απονεμήθη ο «σιδηρούς σταυρός 1ης τάξης». Τον Αύγουστο του 1942 τιμήθηκε με το «μετάλλιο πεζικού» και το «μετάλλιο ανατολικού μετώπου» για τις μάχες στη γραμμή Κούμπαν-Αρμιάνσκι. Προβεβλημένος στη χώρα του, τη πρωτοχρονιά του 1943 απηύθυνε διάγγελμα για την ενσωμάτωση των γαλλόφωνων Βέλγων στο Γ΄ Ράιχ διακηρύσσοντας ότι «είμαστε γερμανικό φύλλο και καλούμε τον κόσμο να ενσωματωθεί σε μια εκτεταμένη γερμανική αυτοκρατορία».Στις 15 Μαΐου 1943 προήχθη σε υπολοχαγό και την 1η Ιουνίου 1943 ενετάχθη μαζί με άλλους ρεξιστές στη περίφημη για τη δράση της, Βαλλονική Λεγεώνα, ενταγμένη στη μεραρχία των μαχίμων SS «Βίκινγκ».Δώδεκα μεραρχίες-μια εξ΄ αυτών η «Βίκινγκ» με τους Βαλλόνους του Ντεγκρέλ- θα αντιμετώπιζαν τον μεγαλύτερο όγκο του Ερυθρού Στρατού, στη προσπάθειά του να εκδιώξει τους Γερμανούς από τη δυτική όχθη του Δνείπερου. Από το Δεκέμβριο του 1943 ξεκίνησαν οι συγκλονιστικές μάχες του Δνείπερου, στις οποίες ο Ντεγκρέλ συνέχισε να μάχεται ηρωικά και παρασημοφορήθηκε με το «αργυρό μετάλλιο τραυματιών». Παρά την αυτοθυσία και τις ικανότητες των Βαλλόνων μαχητών, οι Σοβιετικοί πέτυχαν τη κυκλωτική τους ενέργεια κι έκλεισαν τους αντιπάλους τους, στο θύλακα του Τσέρκασυ-Κορσούν. Πολεμώντας στο θύλακα του Τσέρκασυ-Κορσούν στην αρχή αμύνθηκε στην ανατολική πλευρά και κατόπιν ενίσχυσε το 105ο σύνταγμα της 72ης μεραρχίας στη Νοβάγια Μπούντα. Όταν οι υπόλοιπες εγκλωβισμένες μονάδες έσπασαν τον αποκλεισμό και κινήθηκαν δυτικά, οι Βαλλόνοι έμειναν τελευταίοι και είχαν τις σημαντικότερες απώλειες ως οπισθοφυλακή. Στις 30 Ιανουαρίου 1944 ο Ντεγκρέλ προήχθη σε λοχαγό κι όταν ο διοικητής της ταξιαρχίας του, Λυσιέν Λίπερτ, σκοτώθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1944, τον αντικατέστησε επάξια. Όταν αποχώρησε και ο ίδιος με τους άντρες του από το θύλακα, με ηρωική έξοδο, είχαν απομείνει ζωντανοί μόλις 632 από τους 2.000 Βαλλόνους. Για την εκπληκτική του ηγεσία και την επική μάχη ο Λέον Ντεγκρέλ παρασημοφορήθηκε με το «σταυρό των ιπποτών» στις 20 Φεβρουαρίου 1944. Στις 19 Μαρτίου 1944 ένας ακόμα τραυματισμός του απέφερε το «χρυσό μετάλλιο τραυματιών». Τη πρωταπριλιά του 1944 οι Βαλλόνοι που επέζησαν από την ηρωική έξοδο παρέλασαν στη Σαρλερουά και στις Βρυξέλλες υπό τη παρουσία του στρατηγού των SS Ζεπ Ντίτριχ και της περίφημης μεραρχίας «Λαϊμπσταντάρτε Άντολφ Χίτλερ». Χιλιάδες κόσμου, συγγενείς ,φίλοι, ομοϊδεάτες, εξαναγκασμένοι ή απλά περίεργοι είδαν τις παρελάσεις. Στο δημαρχείο της Σαρλερουά τιμήθηκαν 150 Βαλλόνοι με μετάλλια λόγω του ηρωισμού τους στο ανατολικό μέτωπο. Μετά τη παρέλαση στην οποία ο Ντεγκρέλ είχε στο τεθωρακισμένο του όχημα και τα μικρά του παιδιά, διακήρυξε στο στάδιο των Βρυξελλών μπροστά σε 10.000 άνδρες: «Ήμασταν τάγμα και γίναμε μεραρχία!». Στις 20 Απριλίου 1944 προήχθη σε ταγματάρχη και μετατέθηκε μαζί με 440 Βαλλόνους στην Εσθονία, στη γραμμή «Τάννενμπεργκ». Εκεί πολέμησε στις μάχες του Νάρβα μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου 1944. Στις 23 Αυγούστου 1944 μια σοβιετική επίθεση εκμηδένισε τους Εσθονούς, αφήνοντας ανοικτά τα περάσματα για το Ντόρπατ. Ο Ντεγκρέλ κατόρθωσε «συμμαζεύοντας» τους λίγους Εσθονούς και τους ελάχιστους Γερμανούς να κρατήσει το μέτωπο με τους Βαλλόνους του, να μη πέσει το Ντόρπατ και να γλιτώσει από μια ακόμα περικύκλωση ο γερμανικός στρατός στο βόρειο τομέα του ανατολικού μετώπου. Στο τέλος της μάχης είχαν απομείνει λιγότεροι από 200 Βαλλόνοι ζωντανοί! Τέσσερις μέρες αργότερα ο Ντεγκρέλ γινόταν ο πρώτος ξένος εθελοντής SS –και μάλιστα «χαμηλόβαθμος»- που προσέθετε τα «φύλλα δρυός» στο «σταυρό των ιπποτών». Στις 9 Οκτωβρίου 1944 παρασημοφορήθηκε με το «χρυσό γερμανικό σταυρό» και ανασυγκρότησε τη ταξιαρχία του. Διέθετε 8.000 νέους μαχητές και ονομαζόταν «μεραρχία», παρότι παρέμεινε ταξιαρχία. Στη μεραρχία των Βαλλόνων εντάχθηκαν οι τελευταίοι Ισπανοί εθελοντές της «γαλάζιας μεραρχίας» και οι Γάλλοι μαχητές της αντί-μπολσεβίκικης λεγεώνας (VLF). Το Δεκέμβριο του 1944 κατά τη πανέξυπνη αλλά υπέρμετρα φιλόδοξη γερμανική αντεπίθεση των Αρδέννων, ο Ντεγκρέλ συμμετείχε πιστεύοντας και διαλαλώντας ότι θα γίνει «ο πρώτος Βέλγος που θα μπει ως ελευθερωτής στις Βρυξέλλες», ως επικεφαλής της «Επιτροπής για την Απελευθέρωση της Βαλλονίας», μιας επιτροπής αποτελούμενης από τον ίδιο και δυο φίλους του! Στο τέλος του 1944 και μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 1945 «ξεκουράστηκε» αφού λειτουργούσε ως «ομιλητής» σε διαλέξεις που διοργάνωνε το υπουργείο προπαγάνδας. Ήδη από τη πρωτοχρονιά του 1945 είχε προαχθεί σε αντισυνταγματάρχη των μαχίμων SS. Μέχρι το τέλος του πολέμου διοίκησε την κατ΄ όνομα «Βαλλονική μεραρχία» των SS και μάλιστα στις 20 Απριλίου 1945 προήχθη σε συνταγματάρχη. Από τα μέσα του Απριλίου οι περισσότεροι Βαλλόνοι μαχητές είχαν σκοτωθεί κι όσοι επέζησαν από τις μάχες της κεντρικής Πομερανίας μέχρι το Στέττιν στο ποταμό Όντερ, μετέβησαν στο Λούμπεκ. Εκεί ο Ντεγκρέλ ήθελε να αμυνθεί στο Μπαντ Σέγκεμπεργκ, το οποίο όμως είχε ήδη πέσει στα χέρια των Βρετανών. Ζήτησε οδηγίες μάχης από τον Χίμλερ που του εξήγησε ότι αδιαφορεί γι΄ αυτόν και τους άνδρες του, γιατί τα πάντα είχαν τελειώσει! Τέλος η μοναδική λύση που υπήρχε για τον Ντεγκρέλ και τους Βαλλόνους, ήταν η υποχώρηση στη Κοπεγχάγη. Ο ίδιος ο Ντεγκρέλ κατάφερε να μην αιχμαλωτιστεί κι αφού πέρασε από τη Δανία και τη Νορβηγία ζήτησε άσυλο στην Ισπανία, πετώντας με το προσωπικό αεροσκάφος του υπουργού εργασίας του Γ΄ Ράιχ, Άλμπερτ Σπέερ. Το αεροσκάφος συνετρίβη στις ακτές του Σαν Σεμπαστιάν, λόγω έλλειψης καυσίμων, αλλά ο μισοπνιγμένος Ντεγκρέλ με στραμπουλιγμένο αστράγαλο και κάποια σπασμένα πλευρά, κατόρθωσε να κολυμπήσει και να συρθεί στην ακτή. Στην Ισπανία τον καλοδέχθηκε ο Φράνκο, του παρείχε άνεση και προστασία και την ισπανική υπηκοότητα από το 1954, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της βελγικής κυβέρνησης για έκδοσή του και δίκη, για εγκλήματα πολέμου. Μάλιστα λέγεται ότι έλαβαν χώρα πάρα πολλές απόπειρες απαγωγής του από Βέλγους και Ισραηλινούς πράκτορες. Χρησιμοποίησε το νέο του ισπανικό όνομα, Λέον Χοσέ ντε Ραμίρεθ Ρέϊνα, μέχρι το θάνατό του στις 31 Μαρτίου 1994, σε νοσοκομείο της Μάλαγας. Εξέδωσε πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα ιδιαίτερα σημαντικά «Έπος: Η ιστορία των μάχιμων SS» και «Εκστρατεία στη Ρωσία: Τα μάχιμα στο ανατολικό μέτωπο» και αξιόλογα απομνημονεύματα. Δεν επέστρεψε ποτέ στο Βέλγιο, όπου είχε καταδικασθεί ερήμην σε θάνατο. Η Βελγική κυβέρνηση αρνήθηκε και τη τελευταία του επιθυμία, να μεταφερθούν οι στάχτες του σε βελγικό έδαφος. Στη δεκαετία του 1980 το γαλλόφωνο κανάλι της βελγικής τηλεόρασης ανακοίνωσε ότι θα είχε τρεις σειρές με συνέντευξη-αφιέρωμα στο Ντεγκρέλ και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από θύματα της κατοχής, αντιστασιακούς και Φλαμανδούς εθνικιστές. Τελικά, έδωσε μια ωριαία συνέντευξη στον Μωρίς ντε Βίλντε στην οποία χαρακτήρισε βλακώδη τη κατηγορία που του αποδόθηκε ότι ήθελε να κάνει το Βέλγιο «γερμανικό προτεκτοράτο». Υποστήριξε ότι οι Βαλλόνοι και ειδικά οι 4.000 μαχητές των μάχιμων SS θα είχαν τη δικιά τους θέση στην αυτοκρατορία των «γερμανικών φυλών», στην οποία ανήκαν. Παρότι στην Ισπανία δε διώχθηκε ως εγκληματίας πολέμου, είχε μια σημαντική αντιδικία με τη Βιολέτα Φρήντμαν, μια εβραία γεννημένη στη Ρουμανία, με διαβατήριο Βενεζουέλας, η οποία είχε επιζήσει από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με δεδομένο ότι ο Ντεγκρέλ αμφισβητούσε το «ολοκαύτωμα», η Φρήντμαν που σε «κατώτερα» δικαστήρια έχασε την αγωγή εναντίον του Ντεγκρέλ, δικαιώθηκε τελικά απ΄ το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας. Ο Λέον Ντεγκρέλ αναγκάστηκε να πληρώσει ένα σημαντικό ποσό ως αποζημίωση για τη «προσβολή των θυμάτων του ολοκαυτώματος» κι επιπλέον μια επίσης σημαντική αποζημίωση λόγω της δημοσίευσης μιας «ανοικτής επιστολής» προς τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄, μετά την επίσκεψη του τελευταίου στο Άουσβιτς. Σε αυτή ο πρώην συνταγματάρχης των μάχιμων SS είχε καταγγείλει την «απάτη» των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και εγκαλούσε τον πάπα για συγκάλυψη. Ο αναμφίβολα γενναίος και φανατικός Λέον Ντεγκρέλ επέμενε μέχρι το θάνατό του στην άποψη ότι ο Φύρερ ήταν «δώρο Θεού» κι ότι οι εβραίοι που σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς και στο Νταχάου, ήταν θύματα αεροπορικών επιδρομών των συμμάχων. Αμετανόητος, φωτογραφιζόταν με τη στολή του συνταγματάρχη των SS, μάλιστα κάποτε παρευρέθη σε γάμο μ΄ αυτή, φέροντας κι όλα τα παράσημα! Όταν ρωτήθηκε πριν πεθάνει αν είχε μετανιώσει ή στεναχωρηθεί για οτιδήποτε από το ναζιστικό του παρελθόν, απάντησε με σιγουριά: «Μόνο για ένα πράγμα: για το ότι χάσαμε!».

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ Β΄ΠΠ

''ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Οι δικηγόροι
Δικαστική σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ τη Παρασκευή 28 Μαΐου 1982 Παραγωγή του Τάκη Γεωργόπουλου
Φωτογραφία των Λευτέρη Παυλόπουλου και Νίκου Γαρδέλη
Σενάριο του Βαγγέλη Κατσάνη
Σκηνοθεσία του Πολ Σκλάβου
Ηθοποιοί Γρηγόρης Βαλτινός, Κώστας Σιμενός,
Τάκης Χρυσικάκος, Ιωάννα Γκαβάκου και πολλοί φιλοξενούμενοι ηθοποιοί ανά κύκλους επεισοδίων: Δέσπω Διαμαντίδου, Άννα Βαγενά(1ος κύκλος), Άννα Αδριανού, Γιάννης Βούρος, Τίμος Περλέγκας, Ιάκωβος Ψαρράς(2ος κύκλος), Γιώργος Κοτανίδης, Βασίλης Κολοβός, Βασίλης Τσάγκλος(3ος κύκλος)
…Τέσσερις νεαροί δικηγόροι και παλιοί συμφοιτητές, που ο καθένας τους αντιπροσωπεύει και μια διαφορετική κοινωνική τάξη, ανοίγουν από κοινού ένα δικηγορικό γραφείο και αναλαμβάνουν διάφορες υποθέσεις που παρουσιάζουν ευρύτερο κοινωνικό και μερικές φορές οικολογικό ενδιαφέρον. Στη πρώτη ιστορία διερευνούν τις συνθήκες ενός εργατικού ατυχήματος, στη δεύτερη μια υπόθεση βιασμού και στη Τρίτη, αναζητούν τους ενόχους μιας οικολογικής καταστροφής…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τάκης Σινόπουλος
Ο Τάκης Σινόπουλος (1917-1981) ήταν ποιητής και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας και ήταν πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας-Βενέτας Αργυροπούλου. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε το 1944. Το 1934 δημοσίευσε το ποίημα «Προδοσία» και το διήγημα «Η εκδίκηση ενός ταπεινού» στην Πυργιώτικη εφημερίδα «Νέα Ημέρα» με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης. Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής δημοσίευσε μεταφράσεις Γάλλων ποιητών καθώς και μερικά δοκίμια για την ποίηση. Το 1942 φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα από τους Ιταλούς ως αντιστασιακός ενώ την περίοδο του εμφυλίου ήταν γιατρός σε τάγμα πεζικού. Με το τέλος του εμφυλίου άρχισε να εργάζεται ως γιατρός στην πρωτεύουσα. Το 1951 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «το Μεταίχμιο». Ο Τάκης Σινόπουλος επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Τ.Σ. Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ. Γενικά η ποίηση του είναι λυρική, επιγραμματική και κυριαρχείται από τραγική αυτογνωσία και απαισιοδοξία. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του παρατηρήθηκε μια μεταστροφή στη χρήση του γλωσσικού υλικού προς έναν αντιποιητικό, επιθετικό και συχνά ειρωνικό λόγο. Μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του το είχε δωρίσει στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έγραψε επίσης τις ποιητικές συλλογές «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου», που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης το 1961, «Γνωριμία με τον Μαρξ», «Νύχτα και αντίστιξη», καθώς και διάφορες μελέτες και δοκίμια όπως την «Στροφή» για το έργο του Σεφέρη.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 26 Μαρτίου 1981 και ήταν παντρεμένος με την Μαρία Ντότα, η οποία το 1995 δώρισε το σπίτι που έμενε στον δήμο Νέας Ιωνίας με σκοπό την στέγαση του ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος». Επίσης προτομή του ποιητή υπάρχει στην πλατεία, έξω από το σπίτι του, στην οδό Τάκη Σινόπουλου στον Περισσό.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

''ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Παράξενα ελληνικά διηγήματα
Φανταστική σειρά 3 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ τη Τετάρτη 15 Ιουλίου 1981
Παραγωγή του Κώστα Κατσάρη – ΔΥΑΣ T.V.
Σενάριο-σκηνοθεσία του Δημήτρη Παναγιωτάτο
υ
Παράξενα ελληνικά διηγήματα με τη μορφή μικρών τηλεταινιών.
1. Η δασκάλα του Γιώργου Ιωάννου με την Εύα Κοταμανίδου
2. Η βέσπα του Τριαντάφυλλου Πίτα με τους Λευτέρη Βογιατζή και Γιώργο Διαλαγμένο
3. Η επίσκεψις του Ε.Χ. Γονατά με το Νίκο Χαραλάμπους
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

''ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ'': ΠΑΛΙΟ ΣΙΡΙΑΛ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ


Οι παγίδες του καλοκαιριού
Αστυνομικό σίριαλ 8 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Πέμπτη 6 Ιουλίου 1989
Παραγωγή του Λάκη Κομνηνού
Σενάριο του Τζίμι Κορίνη
Σκηνοθεσία του Νίκου Ζαπατίνα
Ηθοποιοί Λάκης Κομνηνός (Άρης Παυλίδης), Αν Λόμπεργκ (Τζάκι Ρόμπσον), Χρήστος Νομικός (Τόνι), Γιούλη Ζήκου (Σίλβια), Σία Φαράκη, Αλίκη Καμινέλη, Γιούλη Μπάρκα, Απόστολος Σουγκλάκος, Μάκης Νάκος.
Η Τζάκι Ρόμπσον έρχεται στην Ελλάδα αναζητώντας τη δεκαεφτάχρονη κόρη της Σίλβια, που έχει εξαφανιστεί στη διάρκεια των θερινών της διακοπών. Η αστυνομία πιστεύει πως το κορίτσι έχει ξεμυαλιστεί με τον Τόνι, ένα νεαρό τοξικομανή με τον οποίο έκανε παρέα. Η Τζάκι καταφεύγει στο δημοσιογράφο Άρη Παυλίδη με τον οποίο διατηρούσε δεσμό πριν 18 χρόνια για να ζητήσει τη βοήθειά του. Εκείνος αρχικά αρνείται, αλλά όταν η Τζάκι του εξομολογείται πως η Σύλβια είναι κόρη του, ο Παυλίδης συγκλονισμένος από το γεγονός αναλαμβάνει δράση. Μετά από δημοσιογραφικές έρευνες στο κόσμο του κοινωνικού περιθωρίου και αξιολογώντας διάφορες πληροφορίες τίθεται στα ίχνη μιας σπείρας διακίνησης ναρκωτικών η οποία έχει απαγάγει τη κόρη του. Η σπείρα , όταν διαπιστώνει την ανάμειξη του Παυλίδη, δολοφονεί το φίλο της κόρης του και προσπαθεί να του φορτώσει το φόνο. Όμως τελικά ο δημοσιογράφος αποδεικνύει την αθωότητά του και απελευθερώνει τη κόρη του…
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

''ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Μοναστηράκι
Κοινωνική σειρά 3 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ τη Τρίτη 12 Μαΐου 1981
Παραγωγή του Γιώργου Μούτσιου
Σενάριο των Αλέκου Σακελάριου, Ίντα Χριστινάκη και Ανθή Γαλέου
Σκηνοθεσία των Αλέκου Σακελάριου και Γρηγόρη Γρηγορίου
Ηθοποιοί Δέσποινα Νικολαίδου, Ντίνος Λύρας, Αθηνά Ζαφόλια, Νίκος Λυκομήτρος
…Τρεις αυτοτελείς ιστορίες για τη σύγχρονη αθηναϊκή ζωή, με αφετηρία το Μοναστηράκι:
1. Το ταίρι του (σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελάριου)
2. Ένα πόδι στην αποθήκη (Σενάριο της Ανθής Γαλέου και σκηνοθεσία του Γρηγόρη Γρηγορίου)
3. Το πορτρέτο (σενάριο της Ίντας Χριστινάκη και σκηνοθεσία του Γρηγόρη Γρηγορίου)
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

''ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Κομμωτήριο
Εύθυμη σειρά 4 επεισοδίων διάρκειας 30 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΥΕΝΕΔ τη Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 1982
Παραγωγή ΦΑΡΟΣ
Σενάριο του Ναπολέοντα Ελευθερίου
Σκηνοθεσία του Θανάση Χρυσοβέργη
Ηθοποιοί Νίτσα Μαρούδα (κομμώτρια), Ηλίας Λογοθέτης (Πολ), Μαίρη Χαλκιά (κομμώτρια), Κλεώ Σκουλ
ούδη (γυναίκα του Πολ), Ίριλα Καλύβα (κόρη του), Αλέκος Μαυρίδης (γκαρσόνι)
….Ευτράπελες καταστάσεις στο μαγαζί και το σπίτι ενός κομμωτή….
Μια από τις πρώτες κωμικές σειρές της ΥΕΝΕΔ, μετά την άνοδο των σοσιαλιστών στην εξουσία, η οποία δε σημείωσε την αναμενόμενη επιτυχία, με αποτέλεσμα να παιχτούν μόνο τα τέσσερα πρώτα επεισόδια της σειράς και τα υπόλοιπα να «κλειστούν στα κουτιά»….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΤΗΣ ''ΑΛΛΑΓΗΣ''

Η αθλητική δημοσιογραφική ομάδα της ΕΡΤ 2 τη δεκαετία του ΄80
Το παρακάτω κείμενο δε θέλει να μειώσει το ΠΑΣΟΚ αλλά και ούτε να εξυψώσει τη Νέα Δημοκρατία, απλώς κατά τη γνώμη μας, η δεύτερη ήταν τυχερή γιατί είχε διαλέξει κάποιους υπαλλήλους της στο τομέα της αθλητικής ενημέρωσης. που την έβγαλαν ασπροπρόσωπη.( Άλλωστε και τα δυο κόμματα κατάφεραν και «διέλυσαν» τα πάντα). Επίσης απευθύνεται μόνο σ΄ αυτούς που ασχολούνταν με τ΄ αθλητικά.
...Όταν το 1981 η νέα κυβέρνηση της «αλλαγής» θέλησε ν΄ αλλάξει τα πάντα στην Ελλάδα, φυσικά δε τη «γλίτωσε» κι ο τομέας της αθλητικής ενημέρωσης. Η ΕΙΡΤ που με τους πολύ σοβαρούς (κατά τη γνώμη μας) αθλητικογράφους - δημοσιογράφους της, Γιάννη Διακογιάννη, Βαγγέλη Φουντουκίδη, Σταύρο Τσώχο, Γιάννη Μαμουζέλο, Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, Ανδρέα Μπόμη, Χάρη Αλευρόπουλο, Νίκο Κατσαρό και το «συχωρεμένο» Χρήστο Ράπτη, μονοπωλούσε την αθλητική ενημέρωση των Ελλήνων φιλάθλων. Στην ΥΕΝΕΔ τα προηγούμενα χρόνια, «δε κουνιόταν φύλλο». Οι τότε υπεύθυνοι, έκριναν ότι και το δεύτερο κανάλι (ΕΡΤ2) έπρεπε να μας «προσφέρει» κι αυτό ενημέρωση για τον λαϊκό αθλητισμό. Βρήκανε καμιά δεκαριά, που κάποιοι ήταν όντως αθλητικογράφοι, αλλά οι περισσότεροι (όπως αποδείχθηκε) η μόνη σχέση τους με τον αθλητισμό, ήταν η πράσινη κάρτα της κλαδικής που ήταν οργανωμένοι και μας τους πασάρανε, για να σταματήσουμε να βλέπουμε τη «Δεξιά Αθλητική Κυριακή». Η αποτυχία ήταν παταγώδης και η ξεφτίλα δεν είχε όριο. Το πόσες μπαρούφες ακούσαμε, δε λέγεται. Άσε δε, λόγω της ασχετοσύνης, το τι ανακρίβειες μας πασάρανε. Η "εκπομπή" λεγόταν "Αθλητικές Εικόνες" (προβαλόταν Κυριακή) αλλά βγήκαν κι άλλες όπως 'Κοντά στα Σπορ'' (ΕΡΤ2, Τετάρτη), ''
Τρίτο Ημίχρονο'' (ΕΤ2, Δευτέρα) και ''Αθλητικοί Παλμοί'' (ΕΡΤ2, Σάββατο) Ας θυμηθούμε ποιοι ήταν σ΄ αυτήν την ομάδα:
1.Γιάννης Αργυρίου: Επικεφαλής του «εξαίρετου» τιμ. Ξεχώριζε από τους άλλους, όπως «η μύγα μέσα στο γάλα». Άνετος, άριστα καταρτισμένος, λίγο «λυρικός»στις μεταδόσεις του και πραγματικά συναγωνιζόταν στη σοβαρότητα και στην εγκυρότητα, ακόμα και τον Διακογιάννη. Λάτρης του αγγλικού ποδοσφαίρου και σίγουρα Παναθηναϊκός. Ύφος ζεν πρεμιέ του ’ 60, ντυμένος στη «πένα», αποτυχημένο μουστάκι, κούτελο Αρβανιτόβλαχου και καμιά φορά επεδείκνυε τη χρυσή αλυσίδα στο χέρι, αποδείχθηκε ότι ήταν από τους κορυφαίους στα αθλητικά της ελληνικής τηλεόρασης. Αλήθεια, που βρίσκεται άραγε;
2. Παύλος Γερακάρης: Αξιοπρεπέστατος και σοβαρός κύριος, αλλά όταν, «σπικάριζε» αγώνες, όποια σημασία κι αν είχαν, ο τόνος της φωνής του ήταν ίδιος και θα ήσουν τυχερός εάν δεν σε έπαιρνε ο ύπνος. Βασικά άσχετος σε πολλά θέματα και ακατάλληλος για αθλητικά. Ίσως να ήταν πετυχημένος ως κριτικός κινηματογράφου.
3. Αλέκος Θεοφιλόπουλος: Ξεκίνησε τη καριέρα του αερολογώντας αλλά και μας ενοχλούσε με το δήθεν χιουμοράκι του, αλλά εν καιρώ αποδείχθηκε ότι ήταν σχετικός και άξιος με το θέμα «ποδόσφαιρο» που ασχολήθηκε.
4.Κώστας Δεληγιάννης: Υπέρ-άνετος στο φακό, όταν διάβαζε κ
άτι σε έκανε να τον προσέχεις, αλλά δεν είχε καμία σχέση με τον αθλητισμό. ‘Ίσως αν γινόταν παρουσιαστής δελτίου ειδήσεων, σήμερα να ήταν ο κορυφαίος.
5.Στράτος Σε
φτελής: Τι να πούμε; Υπναλέος, μονίμως με το ύφος της αγελάδας που κοιτάζει το τρένο και ο τόνος της φωνής του ήταν ίδιος – δε πα να γινόταν σεισμός. Δε μπορώ να καταλάβω πότε έγινε ο ειδικός στα αθλήματα της πισίνας; Απαράδεκτες μεταδόσεις και όλα του τα ρεπορτάζ, ήταν πολύ φτωχά.
6.Γιώργος Καστρινάκης: Ποιος τον έκανες δημοσιογράφο αυτόν; Μόνο και μόνο που τον άκουγες να μεταδίδει με την έντονη κρητική προφορά, σε απωθούσε.
7.Μαρία Γκίκα: Πήγαν να επαναλάβουν το πείραμα με τη Βάσω Μόραλη(κατά τη γνώμη μας αξιέπαινη), που την έβαλαν να μεταδίδει ραδιοφωνικά τους αγώνες ποδοσφαίρου του Εθνικού Πειραιώς και που φυσικά απέτυχε, γιατί -πώς να το κάνουμε- δε γίνεται ποδοσφαιρικό αγώνα να τον ακούς να τον μεταδίδει γυναίκα. Τη κακομοίρα τη Γκίκα την έβαλαν σε κάτι ρυθμικές γυμναστικές κάτι αγώνες γυναικών στο βόλεϊ, αλλά η αθλητική της «γύμνια», ήταν ολοφάνερη.
8.(Ζητώ χίλια συγγνώμη αν κάνω λάθος, ήταν ένας τύπος που έμοιαζε με τον Πλεύρη και έβγαινε κάθε Σάββατο το μεσημέρι, μου φαίνεται ότι τον έλεγαν Κώστα Μότση).Επαναλαμβάνω με κάθε επιφύλαξη. Με εμφάνιση αποτυχημένου κατσέρ (τύπου Καρπόζηλου) δηλαδή εντελώς αντιαισθητική, μας τον πάσαραν για τα βαριά αθλήματα, αλλά μιλούσε τόσο αργά, που άλλαζες κανάλι.
9. Κι ερχόμαστε στο κορυφαίο της ορχήστρας τον Μπάμπη Κουβαράκη: Αυτός σίγουρα πράγματα, πρέπει να είχε μέσο τον ίδιο το Κουτσόγιωργα, για να τον κρατάγανε στη τηλεόραση. Απαράδεκτος, άσχετος, αγράμματος, ανίδεος κλπ
κλπ κλπ. Αποκλείεται να ξεχώριζε αν παιζόταν μπάσκετ ή χαντμπολ. Δεν είχε βασικές γνώσεις της ελληνικής γλώσσας, δεν είχε ιδέα από συντακτικό και μετέδιδε αγώνες ποδοσφαίρου που έκανες τρομερές προσπάθειες για να καταλάβεις, όχι τι έλεγε, αλλά και τι γινόταν στον αγώνα. Άλλα ντ΄ άλλων. Μιλάμε για ότι πιο τραγικό είχε να επιδείξει η κομματική τηλεόραση, για να μας αποδείξει τι σημαίνει να έχεις «μέσο». Η προσπάθεια και η ταλαιπωρία που τραβάγαμε όταν τον βλέπαμε έστω και να ψελλίζει κάτι, ήταν απίστευτη. Άτυπος πρωταθλητής σε κοτσάνες, μπαρούφες και μαργαριτάρια που έχουν ακουστεί ποτέ στη τηλεόραση. Γενικά "ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ'' και δυστυχώς μας αρρώσταινε κι εμάς, αγχώνοντάς μας. Ευτυχώς εξαφανίστηκε.
Αν υπήρχε κι άλλος στη παρέα των αθλητικών του ’80 εφοδιασμένο με κάρτα από την κλαδική του ΠΑΣΟΚ, τον έχουμε ξεχάσει, αλλά και τι έγινε; Δε χάνουμε και τίποτα….

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

'' ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΑ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η Μανιάτισσα
Διασκευή του μυθιστορήματος του Κ. Κυριαζή
Κοινωνική σειρά εποχής 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Παραγωγή του Δημήτρη Παπακωνσταντή
Πρεμιέρα στην ΕΤ1 τη Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 1987
Σενάριο του Βασίλη Ανδρεόπουλου
Σκηνοθεσία του Πάνου Κοκκινόπουλου
Ηθοποιοί Ελένη Ανουσάκη (Βασιλική Τζανάκου), Βασίλης Κολοβός (σύζυγος), Βασίλης Ανδρονίδης, Τάκης Μόσχος, Έρση Μαλικένζου, Μελίνα Μποτέλλη, Θάνος Γραμμένος, Δημήτρης Πουλικάκος, Μιχάλης Γιανάτος και οι μικροί: Στάθης Μαυρόπουλος, Πέτρος Κοκάζης και Δέσποινα Πολυχρούδη
…Ο αγώνας μιας μοναχικής γυναίκας να μεγαλώσει τα παιδιά της σε μια φεουδαρχική κοινωνία. Στο Γύθειο των αρχών του αιώνα, η Βασιλική, ο άντρας της οποίας έχει φύγει μετανάστης στην Αμερική χωρίς να δώσει έκτοτε κανένα σημείο ζωής, αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να μεγαλώσει τα έντεκα παιδιά της. Στέκεται δίπλα τους όχι μόνο ως μάνα αλλά και ως πατέρας, παρά τις αντίξοες κοινωνικές συνθήκες της εποχής και σιγά-σιγά, καθώς αυτά βρίσκουν το δρόμο τους, προσπαθεί κι αυτή να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Τότε επιστρέφει από την Αμερική ο χαμένος άντρας της, σωστό ναυάγιο της ζωής με κατεστραμμένη υγεία και απαιτεί να τον γιατροπορέψει. Για μια ακόμη φορά, η Βασιλική θυσιάζει τη προσωπική της ευτυχία και του συμπαραστέκεται μέχρι το θάνατό του. Τελικά εγκαθίσταται στην Αθήνα με τη βοήθεια του γιου της, βρίσκοντας επιτέλους τη γαλήνη….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

''ΟΔΟΣ ΑΝΘΕΩΝ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ


Οδός Ανθέων
Οικογενειακή σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ1 τη Κυριακή στις 17 Ιουλίου 1988
Παραγωγή του Δημήτρη Τσεμπελή
Σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη
Ηθοποιοί Δάνης Κατρανίδης (Γιώργος), Ελένη Ράντου (Έλσα), Σταμάτης Γαρδέλης (Γιάννης), Μάρθα Βούρτση (Αγγέλα), Τώνης Γιακωβάκης (Θανάσης), Αλίκη Αλεξανδράκη (Άννα), Στέλλα Κωνσταντινίδη (Καίτη), Παύλος Χαϊκάλης (Θεοχάρης), Ευτυχία Μοσχάκη (Πένα).
…Η ευτυχία ενός αρραβωνιασμένου ζευγαριού δοκιμάζεται από τα οικογενειακές συγκρούσεις και προστριβές που δημιουργούνται ανάμεσα στους συμπεθέρους και τα΄ αδέλφια τους. Ο Γιώργος, που εργάζεται σ΄ ένα από τα πολλά γραφεία της πόλης και η Έλσα, αποφασίζουν να αρραβωνιαστούν. Όμως η φλύαρη Αγγέλα, μητέρα της Έλσας δε μπορεί να δεχτεί ως γαμπρό της «τον γιο της ψιλικατζούς’ όπως αποκαλεί το Γιώργο και δε χάνει ευκαιρία να δημιουργεί κάθε είδους προβλήματα στο ζευγάρι με τη γκρίνια της και τις απαιτήσεις της. Αλλά και η μητέρα του Γιώργου (που διατηρεί στον ίδιο δρόμο μια μπουτίκ), δε χάνει την ευκαιρία να τορπιλίζει κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης με την οικογένεια της νύφης της….
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1988

VIDEO ΑΠΟ tsalk

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

''ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ'': ΠΑΛΙΟ ΣΙΡΙΑΛ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Το σπίτι της θείας
Διασκευή του μυθιστορήματος του Φ. Δρακονταειδή
Κοινωνικό σίριαλ 8 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 τη Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 1988
Παραγωγή του Γιάννη Διαμαντόπουλου
Σκηνικά της Έρρικας Ευαγγελίδη
Φωτογραφία του Ανδρέα Σινάνου
Μουσική του Διονύση Τσακνή
Σενάριο των Στάθη Βαλούκου και Βασίλη Σπηλιόπουλου
Σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου
Ηθοποιοί Ντίνα Κώνστα (Κούλα), Σταύρος Παράβας (Νίκος Αγαπητός), Γιώργος Αρμένης (Ιωάννης – Σεβαστιανός), Άννα Παϊτατζή (Ασπασία), Κίτυ Αρσένη (Έφη Αγαπητού), Ευαγγελία Σαμιωτάκη (Πιπίτσα), Αντώνης Κατσάρης (Ιορδάνης), Μιχάλης Γιαννάτος (Μησεμέλης), Αθηνόδωρος Προύσαλης (Μπάμπης), Κοσμάς Ζαχάρωφ (Γεράσιμος), Τατιάνα Παπαμόσχου (Φωτεινή), Τάσος Παλαντζίδης (Γιαννημάρας), Ιουλία Βατικιώτη (νοσοκόμα).
…Οι άκαρπες προσπάθειες μιας μικροαστικής οικογένειας να πείσει μια ηλικιωμένη θεία να τους κληροδοτήσει ένα σπίτι. Η Κούλα, μια μοναχική ηλικιωμένη αλλά ερωτικά ζωηρή γυναίκα, μετά το θάνατο του άντρα της μένει μόνη της σ΄ ένα παλιό αρχοντικό στο Φοίνικα της Θεσσαλονίκης. Τα ανίψια της Νίκος Και Έφη Αγαπητού, την καλούν να περάσει μαζί τους τις διακοπές στη Ζάκυνθο. Ελπίζουν πως με αυτόν τον τρόπο θα την καλοπιάσουν και θα την πείσουν να τους «γράψει» το σπίτι. Διάφοροι τύποι που μυρίζονται τη κληρονομιά κι ανάμεσά τους ο σπιτονοικοκύρης του σπιτιού των διακοπών κι ένας εκκλησιαστικός επίτροπος, προσπαθούν να επηρεάσουν τη Κούλα, ο καθένας με τον τρόπο του. Εκείνη αφού ερωτοτροπεί ένα διάστημα μ΄ ένα γέρο συνταξιούχο επίδοξο γαμπρό, εγκαταλείπει τους πάντες κι επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος συνεχίζει τις προσπάθειες και στέλνει κοντά της τη Φωτεινή, μια πρώην ερωμένη του με ειδική αποστολή να την «ψήσει» για τη κληρονομιά. Όμως οι δυο γυναίκες που έχουν πανομοιότυπο χαρακτήρα συμπαθούν η μια την άλλη και όταν τελικά η θεία Κούλα πεθαίνει κληροδοτεί το σπίτι στη Φωτεινή….
Σάτιρα χαρακτήρων που αναπτύσσονται καλειδοσκοπικά γύρω από το «κυνήγι του θησαυρού», δηλαδή την υποτιθέμενη κληρονομιά της θείας Κούλας. Ο εκκλησιαστικός επίτροπος Γιαννημάρας, ο ηλικιωμένος προικοθήρας Μπάμπης που φροντίζει για τα παιδιά του, ο καταπιεσμένος από τη πεθερά του Νίκος καθώς κι όλοι οι γυναικείοι χαρακτήρες με επικεφαλής τη θεία Κούλα, αποτελούν επιτυχημένα πορτρέτα μικροαστών που σκιτσάρουν ευρηματικά την ανθρώπινη απληστία και τα παρελκόμενά της (κουτσομπολιά, μοχθηρία, αρπακτικότητα, κλπ).

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

''Η ΚΟΥΡΣΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ'': ΠΑΛΙΟ ΣΙΡΙΑΛ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Η κούρσα του θανάτου
Αστυνομικό σίριαλ 12 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΡΤ τη Δευτέρα 16 Αυγούστου 1982
Παραγωγή του Άρη Χατζόπουλου
Σενάριο του Γιάννη Φίλιππα
Σκηνοθεσία του Κώστα Αντρίτσου
Ηθοποιοί Γιώργος Φούντας, Στέφανος Στρατηγός, Νίκος Απέργης, Κίτυ Αρσένη, Νίκος Μπακογιάννης
…Ένας βετεράνος αστυνομικός ερευνά μια υπόθεση με στημένες κούρσες στον ιππόδρομο….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

''ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Το κανάλι των παρανόμων
Αστυνομική σειρά 13 επεισοδίων διάρκειας 45 λεπτών
Πρεμιέρα στην ΕΤ-2 το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 1989
Παραγωγή του Δημήτρη Τσεμπελή
Σενάριο του Δημήτρη Αλοϊζου
Σκηνοθεσία του Γιώργου Αγαθονικιάδη
Ηθοποιοί Κώστας Καραγιώργης (διοικητής), Γιάννης Βούρος (υπαστυνόμος), Φαίδων Γεωργίτσης (υπαρχιφύλακας), Μαίρη Φαρμάκη (αστυνομικίνα), Σπύρος Μισθός (αστυφύλακας Παγώνης), Νταίζη Σεμπεκοπούλου (Σάσα), Σπύρος Καλογήρου (Παύλος Κοτρώνης), Νίκος Δαδινόπουλος (Τέλης), Δήμητρα Νομικού
…Μια ομάδα αστυνομικών εξαρθρώνει μια σπείρα εμπορίας ναρκωτικών που έχει έδρα σε ένα νεκροταφείο αυτοκινήτων και συγκρούεται με τον εφοπλιστή Τέλη Σεργή που είναι ο αρχηγός της σπείρας...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998